بررسی اثر ضد لیشمانیایی عصاره اسطوخودوس در برابرLeishmania major در محیط درون تنی و برون تنی

لیشمانیوز بیماری انگلی است که توسط نیش پشه خاکی منتقل شده و این بیماری باعث زخم های پوستی در مواضع مورد گزش پشه می شود که متاسفانه اسکار ناشی از آن در بیشتر موارد تا مادام العمر باقی مانده و مقاومت دارویی ایجاد شده به این انگل از مشکلات عمده بهداشتی است.  هدف از این تحقیق بررسی اثر ضد لیشمانیایی عصاره اسطوخودوس در برابر لیشمانیا ماژور (Leishmania major) در محیط درون تنی و برون تنی می باشد. تک یاخته لیشمانیا تهیه شده از موش های آزمایشگاهی آلوده به این انگل به قاعده دم 50 موش Balb/c تزریق شد و موش ها نیز به پنج گروه تقسیم شدند و با محلول های تهیه شده با سه غلظت (1/0، 01/0 و 001/0 درصد) از عصاره اسطوخودوس به مدت پنج هفته، درمان و اندازه گیری زخم ها در طول دوره درمان انجام گردید و پس از مقایسه نتایج با گروه کنترل و تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار (SPSS, 19) و با کمک آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون غیر پارامتریک انجام شد و سطح معنی داری (p<0.05) بود که نشان از معنی دار بودن تحقیق داشت. غلظت موثر عصاره اتانولی اسطوخودوس با اثر ضد لیشمانیایی در محیط درون تنی مربوط به غلظت 1/0 درصد در آب مقطر استریل و در محیط کشت (برون تنی) غلظت های 1/0 و 01/0 درصد در 15 و 60 دقیقه ابتدایی آزمایش می باشد که نشان دهنده غلظت کشندگی وابسته به زمان در کنار بالا بودن توان ضد لیشمانیایی عصاره اسطوخودوس می باشد. با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه و تفاوت بین غلظت های عصاره ای که در یک دوره خاص زخم ها را التیام داده است، می توان نتیجه گرفت که مصرف این گیاه در بهبود زخم های ناشی از لیشمانیوز پوستی موثر بوده و می توان پس از بررسی های تکمیلی از این گیاه برای درمان این عارضه استفاده نمود.