مقایسه دو روش تمرینات اصلاحی NASM و تراباند بر تعادل و منتخبی از شاخصهای کینماتیکی زانو در دختران با درد ناشی از عارضه زانوی پرانتزی

زانوی پرانتزی عارضهی شایع در میان دختران سنین 12-16 سال میباشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات اصلاحی NASM و تراباند بر تعادل و متغیرهای کینماتیکی زانو در دختران 12-16 سال مبتلا به درد  ناشی از عارضه زانوی پرانتزی انجام شد.

روش شناسی: 

نمونه تحقیق شامل 30 نفر از این افراد می باشد که به صورت غیراحتمالی در دسترس انتخاب شده و سپس به صورت تصادفی در سه گروه 10 نفره کنترل (سن: 31/1 ± 20/14 سال، قد: 059/0 ± 59/1 متر، وزن: 61/7 ± 80/54 کیلوگرم، BMI: 19/2 ± 26/21 کیلوگرم/ مترمربع)، گروه تراباند (سن: 94/0 ± 70/14 سال، قد: 06/0 ± 61/1 متر، وزن: 37/4 ± 40/54 کیلوگرم، BMI: 23/1 ± 51/21 کیلوگرم/ مترمربع) و گروه NASM (سن: 16/1 ± 71/14 سال، قد: 053/0 ± 66/1 متر، وزن: 47/4 ± 70/56 کیلوگرم، BMI: 87/0 ± 52/20 کیلوگرم/ مترمربع) قرار گرفتند. در این مطالعه تعادل با استفاده از آزمون راه رفتن روی چوپ موازانه ارزیابی شد. همچنین میزان فاصله بین کندیل داخلی ران و زاویهQ  به ترتیب با استفاده از کولیس و گونیامتر انجام گردید. پس از ارزیابی متغیرها آزمودنیها در سه گروه کنترل و تمرینی قرار گرفتند و هر گروه تمرینی برنامه تمرینی را به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هر هفته انجام دادند. گروه کنترل نیز در این دوره به فعالیت روزانه خود و فیزیوتراپی خود کلنیک آرمان پرداختند. در این مطالعه بررسی نرمال بودن توزیع ها با استفاده از آزمون شاپیرو-ویلک بررسی شد. به منظور آزمون فرضیات تحقیق در شرایط نرمال از تحلیل کوواریانس (بین گروهی) و تی همبسته (درون گروهی) استفاده شد. از نرم افزار SPSS نسخه 26 در این پژوهش استفاده شد. 

نتایج این مطالعه نشان داد اعمال 8 هفته برنامه تمرینی NASM و تراباند علاوه بر افزایش میزان تعادل در بهبود میزان فاصله بین کندیلی و زاویه Q موثر بودند (0/001= P). در زمینه مقایسه بین دو گروه تمرینی نیز به غیر از متغیر زاویه Q  (0/001= P) در متغیر تعادل و میزان فاصله بین کندیلی یافت نشد (0/05≤ P).

به صورت کلی نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده اثر هر دو برنامه تمرینی NASM  و تراباند بر تعادل و بهبود متغیرهای کینماتیکی زانو؛ 1- میزان فاصله بین کندیل داخلی ران، 2- زاویه Q تاثیر گذار بوده است. بر این اساس به نظر میرسد استفاده از این دو برنامه تمرینی در این جامعه بتواند نتایج مطلوبی را در پی داشته باشد و نشان دهنده اهمیت استفاده از این تمرینات (به ویژه NASM) در دختران مبتلا به عارضه زانوی پرانتزی باشد.