مفهوم شناسی تحقق مترقی حق بر غذا: حد فاصل امنیت غذایی و حاکمیت غذایی

حقوق بین الملل همانند دیگر شاخه های حقوق از خلا ناشی نمی شود و لزوما هم به صورت پرسر و صدا در عالم حقوق چهره نمایی نمی کند، بلکه اغلب در نتیجه توسعه نامحسوس ارزش های یک جامعه در اثر ایده های جدید و ریشه دار، هویدا شده و به ارزش هایی بدل می شود که پیش نیاز رشد آگاهی اجتماعی هستند تا بدانجا که اعتقادی غیر قابل نقض قایم بر تایید مشروعیت و قانونیت آن ایجاد می شود، بدین ترتیب عناصر «پیش هنجاری» حقوق بین الملل، مانند تفسیر بازیگران غیر دولتی و غیر قضایی برجسته، از جمله اسناد حقوق نرم، حتی اگر هنجارهای لازم الاجرا تشکیل نداده باشند، تا بدانجا کارایی دارند که بتوان آن ها را عملا در محدوده حق بر غذا به وضوح شاهد بود. نقش بازیگران مختلف در بسط اطلاعات مربوط به حق بر غذا به منظور جلب حمایت برای این دست از حقوق و همچنین تقویت این حق در گفتمان اصلی و حقوق بشر پررنگ است. این اثرگذاری را به وضوح می توان در توسعه دامنه مفهوم حق بر غذا به منظور تحقق مترقی این حق با اعمال تیوری تغییر و هرچه دموکراتیزه کردن تحقق این حق بشری از ابتدای طرح مفهوم تاکنون در عرصه حقوق و سیاست دید. چنین گذاری عمدتا از رهگذر مفهوم پذیرفته شده امنیت غذایی به مفهوم رادیکال حاکمیت غذایی با محوریت تحقق مترقی حق بر غذا رخ داده است.

این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.

ملاحظات اخلاقی: 

در تحقیق حاضر، اصل امانتداری، صداقت، بی طرفی و اصالت اثر رعایت شده است.

تحقق حق بر غذا نیازمند اتخاذ رویکرد پایداری در تولید و توزیع است، این امر زمانی محقق می شود که برخلاف قواعد وضع شده پیشین، با ابتنای بر تیوری تغییر، رویکرد از پایین به بالا، جایگزین رویکرد غالب از بالا به پایین در تصمیم سازی و تصمیم گیری شود.

به منظور هرچه دموکراتیزه کردن تحقق حق بشری بر غذا و دسترسی بشر به غذای سالم و پایدار، گذار از رویکرد امنیت غذایی به سمت حاکمیت غذایی که تصمیم سازی و تصمیم گیری از مزرعه تا سفره را به دست اصلی ترین گروداران (مصرف کنندگان) می سپارد، ضروری می نماید.