بررسی عوامل اثرگذار بر کارکردهای اجتماعی پارک‏های شهری (مورد مطالعه: پارک‏های جوان و مادر تنکابن)

پارک‏های شهری علاوه بر فراهم کردن امکان تماس بین شهروندان و طبیعت، موجب ارتقای تعاملات اجتماعی شده و حتی بر کارکردهای اجتماعی فضاهای عمومی پیرامون خود نیز اثرگذار هستند. عوامل اثرگذار بر کارکردهای اجتماعی پارک‏های شهری را می‏توان در دو دسته جای داد؛ ویژگی‏های درونی مانند وسعت و امکانات و عملکردهای موجود در پارک و جنبه بیرونی یعنی چگونگی ارتباط پارک با فضاهای عمومی پیرامونی. این مقاله دو پارک شهری تنکابن را که از نظر ویژگی‏های مذکور تفاوت آشکاری بین آنها دیده می‏شود، مورد بررسی قرار می‏دهد با این هدف که نشان دهد این خصوصیات متمایز، چگونه بر کارکرد اجتماعی آنها تاثیر می‏گذارند. این مطالعه از نوع توصیفی است و جمع‏آوری داده‏ها از طریق پیمایش و مشاهده میدانی انجام گرفته است. نمونه آماری شامل 400 نفر از کاربران پارک‏ها است و برای تحلیل داده‏های کمی، از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون‏های تی، همبستگی و رگرسیون استفاده شده است.بر اساس یافته‏ها، هر چه رابطه متقابل پارک ها با فعالیت ها فضاهای عمومی پیرامونی بالاتر باشد، میزان امنیت و سرزندگی آنها نیز بالاتر خواهد بود. میزان رضایت از دو پارک تقریبا یکسان است اما تاثیرگذاری رابطه متقابل پارک با فعالیت‏ها و فضاهای عمومی پیرامونی بر رضایت کاربران در پارک جوان و تاثیرگذاری کیفیت کالبدی و تسهیلات موجود در پارک مادر بر رضایت کاربران بالاتر ارزیابی شده است. اگرچه کارکردهای اجتماعی پارک‏های شهری تحت تاثیر عوامل و خصوصیات کالبدی مختلف است، اما پارک‏ها بخشی پیوسته از فضاهای عمومی و فعالیت‏های جاری در آن هستند و حتی اثربخشی عوامل و خصوصیات مذکور نیز بیشتر تحت تاثیر بافتار فضایی-اجتماعی ویژه‏ای است که هر پارک در درون آن کارکردهایش را ایفا می‏کند.