خواب، رویا و وحی از دیدگاه ابن عربی

در تفکر ابن عربی خواب و رویا دارای اهمیت بوده و مستقیما با درک او از عالم خیال ارتباط دارد. ایشان بین خیال متصل و منفصل فرق قایل شده و مکان خواب و رویا را در عالم خیال متصل و وحی را در عالم خیال منفصل آورده است. وی تعبیر خواب را مربوط به عالم خیال متصل می داند، در حالی که وحی در عالمی بالاتر از خیال متصل اتفاق می افتد. پس قرآن نمی تواند تنها خواب و رویا باشد چون فاقد شریعت بوده و دیگر احکام آن جنبه دستوری نداشته و مخاطب ندارند. رویا از مبشرات الهی است و رویای صادقه جزیی از وحی می باشد. ابن عربی مخیله را قوه ای از قوای دل می شمارد و عشق از افراط محبت است که ظهورش در درون دل است. دل را هفت مرحله بمثابت هفت طبق آسمان است که در مرحله ای معدن محبت، عشق و مهربانی بر خلق و در مرحله بالاتر معدن محبت حضرت الوهیت و در نهایت معدن تجلی نور و تابش صفات الوهیت می باشد. لذا با بیان جایگاه خواب و رویا و نسبت آن با وحی، به سخنی پیرامون خواب نامه خواندن قرآن و رابطه خواب، رویا و عشق به روش توصیفی تحلیلی می پردازیم تا سر برتری انسان بر سایر مخلوقات مشخص گردد.