بررسی فقهی اقناع مخاطب در رسانه های جمعی

اقناع مخاطب، فرآیند تاثیرگذاری هوشمندانه ای است که صاحبان رسانه های جمعی با شیوه های متنوع از آن برای جهت دهی افکار عمومی جهت اهدافشان استفاده می کنند و چه بسا طراحی و کاربست این شیوه ها،گاهی فریب کارانه و با شرع اسلامی ناسازگار است؛لذا ضرورت دارد مساله بر اساس فقه اسلامی بررسی شود تا بتوان میزان جواز یا عدم جواز متقاعدسازی توسط رسانه های جمعی را به دست آورد که خود نیز دال بر نوآوری است؛به همین جهت پژوهش حاضر با روش تحلیلی و استنباطی،علاوه بر کشف مبانی و اصول اقناع در رسانه های جمعی،طبق مسایل فقهی امربه معروف و نهی از منکر،تدلیس،تبرج،شهادت و دروغ و بر اساس قواعد فقهی اصاله الصحه،لاضرر،نفی سبیل،اهم و مهم،و حرمت اعانه بر اثم مساله اقناع در رسانه های جمعی را بررسی نموده و نتایج ذیل به دست آمده است.اقناع و جهاد تبیین از باب امربه معروف و نهی از منکر توسط رسانه های جمعی ضروری و اصل آن است که مردم در جامعه اسلامی به رسانه های جمعی اعتماد کنند،اما زودباور نباشند.وظیفه شرعی رسانه های جمعی،استفاده نکردن از شگردهای اقناعی نامشروع، دوری از فریب اقناعی،عدم کتمان حق و پرهیز از شایعه پراکنی است؛زیرا برخی از آنها مثل تهمت به ضرر مومنان و ضمان آور است.هم چنین ترویج حرام به هر نوعی مثل تبلیغ مدلینگ در رسانه های جمعی به دلیل معاونت در اثم حرمت دارد و به علاوه چون باید راه هرگونه نوع نفوذ و سلطه کفار بر جوامع اسلامی مسدود شود،حمایت از شبکه های اجتماعی خارجی و رسانه های جمعی بیگانه که مرموزانه با رصد افکار عمومی جامعه اسلامی به دنبال سیطره بر افکار و احساسات عامه مسلمانان هستند،کمک به آنها و اعانه بر ظلم، تجاوز و سلطه بیگانگان و نارواست.