نقش میانجی مهارت های حل مسئله در رابطه بین معنای شغلی و فرسودگی شغلی در بین پرستاران

در شرایط کنونی به دلیل مواجهه و رویارویی پرستاران با اپیدمی کرونا احتمالا فشار کاری بیش از حدی بر آنها وارد شده که می تواند دلیلی بر افزایش فرسودگی شغلی در آنان باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی مهارت های حل مسیله در رابطه بین معنای شغلی و فرسودگی شغلی در بین پرستاران در دوران اپیدمی کرونا انجام شد.

مطالعه حاضر، یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود که با روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه پرستارانی بود که در دوران اپیدمی کرونا در بیمارستان های امام خمینی آباده و خاتم الانبیاء ابرکوه در سال 1400 مشغول به خدمت بودند که از این بین نمونه ای به حجم 220 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور گرد آوری داده ها از پرسشنامه های معنای کار استیگر و همکاران (2012)، فرسودگی شغلی ییلدیریم و سولماز (2020) و حل مسیله باسادر (1999) استفاده شد. داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند.

نتایج پژوهش رابطه مستقیم بین متغیرهای معنای شغلی و فرسودگی شغلی و همچنین نقش میانجی مهارت حل مسیله در ارتباط بین معنای شغلی و فرسودگی شغلی در بین پرستاران در دوران اپیدمی کرونا را تاییدکرد (001/0 >p).

با افزایش معنای شغلی و ارتقاء مهارت حل مسیله، فرسودگی شغلی در پرستاران را می توان کاهش داد که این مهم منتج به افزایش سطح کیفیت مراقبت های درمانی و رضایت مندی بیماران می شود.