تبیین رابطه والد-فرزند بر اساس اضطراب کرونا با نقش واسطه ای ایمنی هیجانی

پژوهش حاضر با هدف تبیین تعامل والد- فرزند بر اساس اضطراب کرونا با میانجیگری ایمنی هیجانی انجام شده است. روش پژوهش همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش همه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه مدارس شهر ازنا در سال 99-1398 بودند. نمونه پژوهش شامل 270 دانش آموز بود که به روش در دسترس انتخاب و به پرسشنامه ها پاسخ دادند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تعامل والد-فرزند فاین، مورلند و شوبل (1983)، پرسشنامه ایمنی هیجانی فری و همکاران (2008) و مقیاس اضطراب کرونای علی پور و همکاران (1398) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که اضطراب کرونا بر ایمنی هیجانی (0/22 -= p< 0/01, β)  و تعامل والد- فرزند (0/32 -= p< 0/01, β)   اثری مستقیم و معنادار دارد. ایمنی هیجانی نیز بر تعامل والد- فرزند اثر معنادار داشت (0/25 = p< 0/01, β) . نتایج نشان داد که ایمنی هیجانی در رابطه میان اضطراب کرونا و تعامل والد- فرزند نقش واسطه ای معنادار دارد (3/72 = p< 0/01, Z) . همچنین نتایج نشان داد که اضطراب کرونا به طور مستقیم و غیرمستقیم از طریق ایمنی هیجانی روابط والدین و فرزندان را تحت تاثیر قرار می دهد، لذا با راهبردهای تقویت ایمنی هیجانی می توان اثرات منفی اضطراب کرونا بر رابطه والدین- فرزندان را کاهش داد.