اثربخشی آموزش گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر حمایت اجتماعی ادراک شده و سازگاری اجتماعی مادران کودکان با اختلال طیف اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر حمایت اجتماعی ادراک شده و سازگاری اجتماعی مادران کودکان با اختلال طیف اوتیسم شهر دزفول در سال 1398 انجام شده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری شامل همه مادران کودکان با اختلال طیف اوتیسم در شهر دزفول بود و نمونه پژوهش 30 نفر از این مادران بودند که به شیوه نمونه گیری هدفمند و با توجه به ملاکهای ورود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش در هشت جلسه 90 دقیقه ای مداخله را دریافت کردند و گروه کنترل در فهرست انتظار ماندند. ابزار اندازه گیری مورد استفاده در پژوهش، مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت، دالم، زیمت و فارلی، 1988) وپرسشنامه سازگاری اجتماعی (بل، 1962) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس یک متغیره و چندمتغیره استفاده شده است. نتایج نشان داد که تفاوتی معنادار میان دو گروه در حمایت اجتماعی ادراک شده و سازگاری اجتماعی در مرحله پس آزمون وجود دارد (0/001 > p). نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر حمایت اجتماعی ادراک شده و سازگاری اجتماعی تاثیر مثبت دارد. از آنجایی که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با استفاده از استعاره ها و تاکید بر ارزشها به افزایش حمایت اجتماعی ادراک شده و سازگاری اجتماعی مادران کودکان با اختلال طیف اوتیسم می انجامد، پیشنهاد می شود که در برنامه ریز یها برای افزایش حمایت اجتماعی ادراک شده و سازگاری اجتماعی مادران کودکان با اختلال طیف اوتیسم، از این روش استفاده شود.