شناسایی و واکاوی مکانیزم های توسعه رفتار کارآفرینانه در سازمان های دولتی (مورد مطالعه: وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی)

هدف این پژوهش، بررسی مکانیزم های توسعه رفتار کارآفرینانه در سازمان های دولتی ایران با تمرکز بر وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است.

این پژوهش از روش آمیخته (کیفی-کمی) استفاده کرده است. بخش کیفی شامل مصاحبه های نیمه ساختار یافته با خبرگان و مدیران وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بوده است. جامعه آماری با استفاده از روش هدفمند و گلوله برفی انتخاب شده و تا رسیدن به حد اشباع نظری، مصاحبه ادامه یافته است. برای تحلیل داده ها، از روش تحلیل محتوا با سه مرحله کدگذاری و با استفاده از نرم افزار MAXQDA2020 استفاده شده است. در بخش کمی، از روش معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزارهای SPSS و SMART PLS استفاده شده است. برای بررسی روایی در بخش کیفی از "بازبینی توسط همکاران و تایید صاحبنظران" و برای بررسی پایایی، از روش "توافق بین دو کدگذار" استفاده شده است. برای بررسی اعتبار هر گویه در بخش کمی از "آلفای کرونباخ" و برای تایید روایی نیز از "روایی همگرا و روایی تشخیصی" استفاده شده است.

نتایج پژوهش نشان داد که مکانیزم های نهادی و قانونی، مکانیزم های سازمانی، مکانیزم های محیطی، مکانیزم های گروهی و تیم کاری، و مکانیزم های فردی و شخصیتی، مکانیزم های فرهنگی و اعتقادی، بر توسعه رفتار کارآفرینانه در سازمان های دولتی تاثیرگذار هستند.

این پژوهش الگویی برای توسعه رفتار کارآفرینانه در سازمان های دولتی ایران با تاکید بر وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ارایه می دهد. یافته های پژوهش می توانند برای سیاستگذاران و رهبران سازمان های دولتی مفید باشند که به دنبال تقویت کارآفرینی در سازمان های خود هستند. رویکرد آمیخته (کیفی-کمی) استفاده شده در این پژوهش، فهم جامعی از مکانیزم های لازم برای توسعه رفتار کارآفرینانه در سازمان های دولتی را فراهم می کند.