نقش طراحی برنامه های شتابدهنده در نتایج جذب سرمایه توسط استارتاپها

هدف این پژوهش بررسی دلایل تفاوت در عملکرد فارغ التحصیلان برنامه های شتابدهی است.

روش تحقیق: 

این پژوهش به صورت توصیفی-همبستگی انجام شده و از داده های جمع آوری شده از 157 استارتاپ شرکت کننده در شتابدهنده های کانادایی در فاصله زمانی مهرماه 1400 تا تیرماه 1401 استفاده شده است. یک مدل تیوریکال ارایه شده و با استفاده از PLS-SEM، مدل مفهومی بررسی شده است.

نتایج پژوهش نشان داد که طراحی برنامه های شتابدهی، به ویژه میزان دسترسی به سرمایه گذاران، فراوانی و کیفیت فرصت های فراهم شده برای دسترسی به سرمایه گذاران، و قدرت شبکه ارتباطات استارتاپ ها، تاثیر زیادی بر روی شانس فارغ التحصیلان برای دریافت بیشترین دورهای سرمایه گذاری در زمان های زودتر دارد. همچنین، نتایج نشان داد که افزایش تعهد زمانی، کیفیت رابطه مرشد و کارآفرینان، و حمایت شغلی و روانی در برنامه مرشدی، می تواند منجر به افزایش سرعت و تعداد دورهای جذب سرمایه شود. در پژوهش نیز مشخص شد که برنامه مرشدی شتابدهنده برای موسسانی که تحصیلات و سابقه کار آنها با ایده کسب و کار مرتبط است، نتایج مطلوب تری دارد.

از نتایج پژوهش می توان نتیجه گرفت که طراحی برنامه های شتابدهی، به ویژه مرشدی و دسترسی به سرمایه گذاران، تاثیر زیادی بر روی عملکرد استارتاپ ها دارد. این نتایج می تواند برای تحقیقات آتی و همچنین برای شتابدهنده ها در طراحی برنامه های خود مفید باشد.