تاثیر تغییرات دمای آب بر تکامل جنینی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) و بررسی میزان تفریخ، بقای لارو و شاخص های رشد بچه ماهی

دما نقش مهمی را در انجام فرآیندهای فیزیولوژیک جانداران دارد. در آبزیان، نقش دما در فرآیند تکامل جنینی اثبات شده است و بررسی و شناخت این تغییرات در تولید لارو و بچه ماهی با کیفیت دارای اهمیت زیادی از بعد تولید اقتصاد ی دارد. در این پژوهش اثر تغییرات دمای آب بر میزان تخم گشایی و بقای لارو های قزل آلای رنگین کمان مورد بررسی قرار گرفت. تیمار های آزمایش شامل تیمارهای دمایی 10 (تیمار شاهد)، 12 (تیمار 1) و 14 (تیمار 2) درجه سانتی گراد با سه تکرار بودند. میانگین درصد تفریخ در تیمارهای 1 (0/78±84/71) و تیمار 2 (1/07±84/71) به طور معنی داری بیشتر از تیمار شاهد (0/97±82/90) بود (0/05>P). در صورتی که تفاوت معنی داری بین تیمار 1 و 2 مشاهده نشد (0/05<P). میانگین درصد بقای لارو در تیمارهای آزمایش، افزایش معنی داری را در تیمار 1 (0/78±88/24) و 2 (1/57±91/10) در مقایسه با تیمار شاهد (1/09±80/30) نشان داد. همچنین در تیمار 2 این میزان به صورت معنی داری بیشتر از تیمار 1 بود (0/05>P). در مراحل بعدی رشد، در این آزمایش مشخص شد که میزان بقای بچه ماهیان قزل آلا با افزایش دما در مقایسه با شاهد کاهش می یابد، به طوری که کمترین میزان بقا در تیمار 14 درجه سانتی گراد مشاهده شد، بنابراین، می توان نتیجه گیری کرد که با افزایش دما میزان سوخت و ساز ماهیان افزایش می یابد و در دمای 12 درجه سانتی گراد شرایط ماندگاری بچه ماهیان بهتر است.