بررسی نقش میانجی گری محیط فناورانه بر رابطه بین زیرساخت های فناورانه و توانمندسازی منابع انسانی در سازمان های ورزشی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی گری محیط فناورانه بر رابطه بین زیرساخت های فناورانه و توانمندسازی منابع انسانی در سازمان های ورزشی طراحی و اجرا گردید. پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصیفی می باشد که از منظر هدف، جز تحقیقات کاربردی می باشد که به صورت میدانی انجام گردید. روش پژوهش حاضر از نظر روش گردآوری داده ها، پیمایشی می باشد. ابزار گردآوری در تحقیق حاضر شامل پرسشنامه توانمندسازی منابع انسانی اسپریتزر و میشرا (1997)، پرسشنامه محیط فناورانه کاساب و همکاران (2017) و پرسشنامه زیرساخت های فناورانه کاساب و همکاران (2017) می باشد. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان بخش فناوری اطلاعات، کارکنان ارشد، مدیران و معاونان ادارات کل ورزش و جوانان کشور بودند که تعداد آنان حدود 640 نفر بود. بر اساس جدول حجم نمونه مورگان، تعداد 242 نفر به عنوان نمونه مشخص گردیدند که پس از کسب مجوزهای لازم و تقسیم پرسشنامه ها، تعداد 192 پرسشنامه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که زیرساخت های فناورانه بر توانمندسازی منابع انسانی در سازمان های ورزشی تاثیر معناداری ندارد (199/0= تاثیر، 558/1=تی، 089/0=سطح معناداری). نتایج همچنین نشان داد که زیرساخت های فناورانه بر محیط فناورانه در سازمان های ورزشی تاثیر معناداری دارد (904/0= تاثیر، 856/38=تی، 001/0=سطح معناداری). نتایج همچنین نشان داد که محیط فناورانه بر توانمندسازی منابع انسانی در سازمان های ورزشی تاثیر معناداری دارد (736/0= تاثیر، 241/6=تی، 001/0=سطح معناداری). با توجه به عدم تاثیر زیرساخت های فناورانه بر توانمندسازی منابع انسانی و از طرفی تاثیر زیرساخت های فناورانه بر محیط فناورانه و همچنین تاثیر محیط فناورانه بر توانمندسازی منابع انسانی در سازمان های ورزشی می توان چنین اعلام داشت که محیط فناورانه نقش میانجی گری کامل در رابطه بین زیرساخت های فناورانه بر توانمندسازی منابع انسانی در سازمان های ورزشی را دارد.