رابطه علی شفقت به خود و سرمایه روان شناختی با اضطراب کرونا: نقش واسطه ای همدلی

ویروس کرونا نه تنها سلامت جسمی را تحت تاثیر قرار می دهد، بلکه شیوع این ویروس می تواند اثرات روانی مخربی نیز داشته باشد. برای درمان و تشخیص، این اثرات باید شناسایی شوند. این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجی همدلی در رابطه بین شفقت به خود و سرمایه روانشناختی با اضطراب کرونا انجام شد. روش پژوهش، همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه ی این پژوهش شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی مرکز آموزش عالی پلدختر در سال تحصیلی 400-1399 بود. 210 دانشجو به صورت آنلاین در این مطالعه شرکت کردند و به مقیاس اضطراب بیماری کرونا ویروس، شاخص واکنش پذیری بین فردی، پرسش نامه سرمایه روان شناختی و مقیاس شفقت به خود پاسخ دادند. تحلیل داده ها به روش آماری تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-22 و AMOS-24 انجام شد. نتایج نشان داد سرمایه روان شناختی دارای اثر مستقیم بر اضطراب کرونا بود (01/0>p)؛ اما شفقت به خود بر اضطراب کرونا اثر مستقیم نداشت (05/0<p). شفقت به خود دارای اثر مستقیم بر همدلی بود (01/0>p)؛ اما سرمایه روان شناختی بر همدلی اثر مستقیم نداشتند. نتایج غیرمستقیم مسیرها نشان داد که فقط شفقت به خود با میانجی گری همدلی می تواند از میزان اضطراب کرونا بکاهد. با توجه به نتایج بدست آمده، دانشجویانی که سرمایه روان شناختی و همدلی بالاتری دارند، اضطراب کرونا را با شدت کمتری تجربه می کنند و از دیگر سو، هر چه خودشفقتی افزایش یابد، همدلی نیز ارتقاء می یابد که نتیجه آن کاهش اضطراب کرونا می باشد. لذا می توان از طریق آموزش و ارتقاء شفقت به خود، همدلی را افزایش داده و از شدت اضطراب کرونا در دانشجویان کاست.