بررسی رابطه علی بین مغیرهای شخصیتی با نگرش بهداشتی مرتبط با کرونا: نقش تعدیلگر عزت نفس و میانجی گر جایگاه مهار درونی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه علی متغیرهای شخصیتی با نگرش بهداشتی مرتبط با کویید 19 در دانشجویان بود. اعضای نمونه 150 نفر از دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی بودند که به صورت اینترنتی و از طریق شبکه های اجتماعی (تلگرام و واتساپ) پرسشنامه های رفتار بهداشتی، نگرش بهداشتی، جایگاه مهار درونی، مخاطره جویی، عزت نفس و وظیفه شناسی و روان نژندی را تکمیل کردند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون معادلات ساختاری برای سنجش برازش مدل و بررسی روابط مستقیم استفاده گردید. همچنین برای سنجش روابط میانجیگری از بوت استرپ در برنامه مایکرو و هیز (2008) و جهت سنجش روابط تعدیل گر از رگرسیون سلسله مراتبی استفاده گردید. نتایج حاکی از برازش خوب مدل با داده ها بود (09/0=RMSEA، 85/0=IFI و مقدار مجذور کای نسبی=71/1) و تمام روابط مستقیم به غیر از رابطه مخاطره جویی با نگرش بهداشتی تایید گردید. یافته ها همچنین نقش میانجیگری جایگاه مهار درونی را در رابطه بین ویژگی شخصیتی و نگرش بهداشتی تایید کردند. در ادامه نتایج حاکی از نقش تعدیل کنندگی عزت نفس در رابطه بین جایگاه مهار درونی با نگرش بهداشتی دانشجویان بود. به عبارت دیگر، رابطه بین جایگاه مهار درونی با نگرش بهداشتی در دانشجویانی که عزت نفس بالاتری داشتند قوی تر از رابطه ای بود که در آن دانشجویان عزت نفس پایین تری را گزارش داده اند. همچنین نتایج نقش تعدیل کنندگی عزت نفس را در رابطه بین روان نژندی با نگرش بهداشتی دانشجویان تایید کردند. به عبارتی، رابطه بین روان نژندی با نگرش بهداشتی در دانشجویانی که عزت نفس پایین تری داشتند قوی تر از رابطه ای بود که در آن دانشجویان عزت نفس بالاتری را گزارش داده اند.