مطالعه ‏‏تطبیقی ‏‏فعالیت‏های ‏‏هسته ‏ای ‏‏ایران ‏‏از ‏‏منظر ‏‏قاعده ‏‏فقهی ‏‏نفی ‏سبیل ‏‏و ‏‏حقوق ‏‏بین ‏الملل

با ‏‏کشف ‏‏اتم ‏‏و ‏‏توسعه ‏‏روز ‏‏افزون ‏‏انرژی ‏‏هسته‏ای، ‏‏‏‏تلاش‏های ‏‏گسترده‏ای ‏‏در ‏‏سطح ‏‏جامعه ‏‏بین‏المللی ‏‏برای ‏‏استفاده ‏‏صلح ‏‏آمیز ‏‏از ‏‏انرژی ‏‏هسته‏ای ‏‏صورت ‏‏گرفت. ‏‏مجموعه ‏‏این ‏‏تلاش‏ها ‏‏منجر ‏‏به ‏‏شکل‏گیری ‏‏مجموعه‏ای ‏‏از ‏‏اسناد، ‏‏معاهدات، ‏‏قواعد ‏‏عرفی ‏‏و ‏‏رویه‏هایی ‏‏گردید ‏‏تا ‏‏دولت‏ها ‏‏فعالیت‏های ‏‏هسته‏ای ‏‏خود ‏‏را ‏‏در ‏‏چارچوب ‏‏آن ‏‏به ‏‏نظم ‏‏بکشند. ‏‏امروزه ‏‏استفاده ‏‏از ‏‏انرژی ‏‏هسته‏ای ‏‏یک ‏‏موضوع ‏‏مهم ‏‏در ‏‏جامعه ‏‏جهانی ‏‏است ‏‏و ‏‏حقوق ‏‏بین‏الملل ‏‏فعالیت‏های ‏‏هسته‎ای ‏‏دستیابی ‏‏به ‏‏تکنولوژی ‏‏اتمی ‏‏صلح ‏‏آمیز ‏‏را ‏‏بخشی ‏‏از ‏‏اعمال ‏‏حاکمیت ‏‏ملی ‏‏تلقی ‏‏نموده ‏‏و ‏‏مورد ‏‏تایید ‏‏قرار ‏‏می‏دهد. ‏‏در ‏‏این ‏‏رهگذر ‏‏فعالیت ‏‏هسته‏ای ‏‏ایران ‏‏نیز ‏‏از ‏‏این ‏‏موضوع ‏‏جدا ‏‏نبوده ‏‏به ‏‏طوری ‏‏که ‏‏در ‏‏دهه‏های ‏‏‏‏اخیر ‏‏فعالیت‏های ‏‏‏‏هسته‏ای ‏‏کشور ‏‏مورد ‏‏توجه ‏‏جامعه ‏‏جهانی ‏‏بوده ‏‏است ‏‏مقاله ‏‏حاضربا ‏‏روش ‏‏توصیفی ‏‏تحلیلی ‏‏در ‏‏صدد ‏‏پاسخ ‏‏به ‏‏این ‏‏سوال ‏‏است ‏‏که ‏‏چرا ‏‏فعالیت‏های ‏‏‏‏صلح ‏‏آمیز ‏‏هسته‏ای ‏‏ایران ‏‏مجاز ‏‏است؟ ‏‏نتایج ‏‏این ‏‏تحقیق ‏‏نشان ‏‏می‏دهد ‏‏که ‏‏فعالیت‏های ‏‏‏‏هسته‏ای ‏‏ایران ‏‏در ‏‏پناه ‏‏شرع ‏‏مقدس ‏‏و ‏‏اصل ‏‏حرمت ‏‏در ‏‏عدم ‏‏استفاده ‏‏از ‏‏سلاح ‏‏هسته‏ای ‏‏و ‏‏در ‏‏پرتو ‏‏قاعده ‏‏فقهی ‏‏قاعده ‏‏نفی ‏‏سبیل ‏‏صرفا ‏‏برای ‏‏مقاصد ‏‏صلح ‏‏آمیز ‏‏و ‏‏به ‏‏جهت ‏‏عدم ‏‏سلطه ‏‏غیر ‏‏مسلمان ‏‏بر ‏‏مسلمان ‏‏به ‏‏کار ‏‏برده ‏‏شده ‏‏و ‏‏ایران ‏‏همواره ‏‏ثابت ‏‏نموده ‏‏که ‏‏فعالیت‏های ‏‏‏‏هسته‏ای ‏‏خود ‏‏را ‏‏وفق ‏‏حقوق ‏‏بین‏‏الملل، ‏‏جزء ‏‏برای ‏‏مقاصد ‏‏صلح ‏‏آمیز ‏‏به ‏‏کار ‏‏نمی ‏‏برد. ‏‏