امکان سنجی افزایش کارآیی مصرف آب تحت تاثیر الگوی کاشت وآبیاری موضعی با مصرف بیوچار در زراعت آویشن (.Thymus vulgaris L)

با توجه به کمبود آب در بخش کشاورزی و اهمیت آن در تولید گیاه دارویی آویشن، مدیریت مصرف آب جهت توسعه کشت آن ضروری به نظر می رسد. به این منظور در آزمایشی تاثیر رژیم آبیاری، الگوی کشت و کاربرد بیوچار بر رشد و عملکرد گیاه آویشن مورد بررسی قرار گرفت. عوامل آزمایش شامل رژیم آبیاری در سه سطح (آبیاری تمامی جویچه ها ، آبیاری جویچه ها به صورت یک درمیان ثابت و یک درمیان متغیر) ، بیوچار در دو سطح (عدم کاربرد بیوچار یا شاهد و کاربرد بیوچار به میزان هشت تن در هکتار) و الگوی کاشت در دو سطح (کشت یک ردیفه و دو ردیفه آویشن) بودند. این آزمایش در دو سال زراعی 1397-1396 و 1398-1397 و به صورت آزمایش کرت های یک بار خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد . نتایج آزمایش نشان داد که بیشترین عملکرد سرشاخه گل دار در تیمار آبیاری تمامی جویچه ها + کاربرد بیوچار با میانگین 1701 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. در این بررسی بیشترین و کمترین عملکرد اسانس به ترتیب با 24.7 و 11.6 کیلوگرم در هکتار در آبیاری جویچه ها به صورت یک درمیان ثابت + کاربرد بیوچار + کشت دو ردیفه آویشن و آبیاری جویچه ها به صورت یک درمیان متغیر + عدم کاربرد بیوچار + کشت دو ردیفه آویشن به دست آمد . در کل، علی رغم کاهش رشد و عملکرد ماده خشک آویشن ، تیمار های آبیاری جویچه ها به صورت یک درمیان متغیر با افزایش قابل ملاحظه درصد اسانس و کاهش مصرف آب، باعث افزایش عملکرد اسانس شد . استفاده از بیوچار هم درشرایط کم آبیاری و هم آبیاری کامل بر تمامی صفات رویشی و عملکردی آویشن اثر مثبتی داشت .