بررسی مقایسه ای آنتی ژن p53 در ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما به روش ایمونوهیستوشیمی

ادنتوژنیک کراتوسیست، نوعی کیست تکاملی ادنتوژنیک با رفتار کلینیکی تهاجمی و احتمال عود بیشتر از سایر کیست های ادنتوژنیک است. هدف از این پژوهش، توجیه رفتار بیولوژیک ادنتوژنیک کراتوسیست با مقایسه ی بیان ژن پروتیین p53 به عنوان القاگر آپوپتوز به روش ایمونوهیستوشیمیایی در آملوبلاستوما و ادنتوژنیک کراتوسیست بود.

در این مطالعه ی تجربی- آزمایشگاهی، 14 ادنتوژنیک کراتوسیست و 15 آملوبلاستوما از بلوک های پارافینه ی بخش پاتولوژی دانشکده ی دندان پزشکی قزوین در سال 94-1393 استخراج و پس از تایید، تحت رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی قرار گرفتند و سپس از لحاظ شدت و نحوه ی رنگ آمیزی بررسی شدند. در نهایت داده ها با استفاده آزمون های آماری Kruskal–Wallis و Mann–Whitney تجزیه و تحلیل شد (0/05 < p value).

در میان نمونه های آملوبلاستوما، در 86/7 درصد بیان نشاگر p53 مشاهده گردید (77 درصد بیان ضعیف و 33 درصد بیان متوسط- 84/ 6 درصد به صورت کانونی 15/4 درصد به صورت منتشر). در میان نمونه های ادنتوژنیک کراتوسیست در 4/71 درصد بیان نشانگر p53 مشاهده شد (80 درصد ضعیف، 20 درصد متوسط- 50 درصد کانونی و 50 درصد منتشر) بودند. بین ادنتوژنیک کراتوسیست و آملوبلاستوما از نظر شدت و نحوه ی انتشار نشانگر p53 اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (0/05 < p value).

بیان نشانگر p53 در تومور آملوبلاستوما و ادنتوژنیک کراتوسیست تقریبا یکسان بوده و احتمالا رفتار تهاجمی ادنتوژنیک کراتوسیست به خاطر افزایش بیان ژن p53 جهش یافته در سلول های اپی تلیالی ادنتوژنیک می باشد و ممکن است تا حدی رفتار بیولوژیک ادنتوژنیک کراتوسیست را توجیه نماید.