تحلیل نقش عوامل اقتصادی در همگرایی ملی با تاکید بر استان های مرزی (استان سیستان و بلوچستان)

همگرایی ملی به عنوان یکی از ابعاد اصلی امنیت ملی از عوامل مختلفی من جمله عامل اقتصادی تاثیر می پذیرد و در صورتی که در این عامل، همگرایی در مناطق مختلف کشور وجود نداشته باشد؛ همگرایی ملی تهدید و در نهایت امنیت ملی آسیب می بیند. ابعاد همگرایی اقتصادی شامل توسعه متوازن مابین استان ها، توسعه متوازن فناوری ارتباطات و اطلاعات و همچنین میزان محرومیت نسبی در بین استان های کشور می باشد. هدف این پژوهش تحلیل نقش همگرایی اقتصادی در همگرایی ملی با تاکید بر استان های مرزی کشور بوده و محدوده مورد مطالعه این پژوهش استان سیستان و بلوچستان است. روش تحقیق این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و به جهت جمع آوری داده ها از روش کتابخانه ای و پرسشنامه استفاده شده است. به منظور تحلیل داده های پژوهش از روش امتیاز استاندارد شده ward مبتنی بر فاصله اقلیدسی استفاده شده است. در راستای دستیابی به هدف این پژوهش استان های کشور بر اساس مولفه های همگرایی اقتصادی با روش Marcus رتبه بندی شده اند که نتایج نشان می دهد استان سیستان و بلوچستان به صورت جداگانه در سه مولفه توسعه متوزان، فناوری ارتباطات و اطلاعات و هم محرومیت نسبی پایین ترین رتبه را بین استان های کشور دارا بوده و همچنین در مولفه همگرایی اقتصادی به صورت کلی نیز پایین ترین رتبه را دارا می باشد. نتایج همچنین نشان می دهد بین مولفه های همگرایی اقتصادی و میزان همگرایی ملی در استان سیستان و بلوچستان به زعم جامعه نمونه متخصصین این تحقیق رابطه وجود دارد. تقویت همگرایی ملی نیازمند توسعه متوازن بین مناطق کشور، تقویت و توسعه فناوری ارتباطات و اطلاعات و کاهش احساس محرومیت نسبی در بین مناطق مختلف کشور است که برنامه های توسعه کشور بایستی این امر را در نظر بگیرد که ضمن تعادل منطقه ای در کشور، همگرایی ملی تقویت و در نهایت به آرمان امنیت ملی دست پیدا کنیم.