بررسی اثر کشندگی کورکومین بر روی پروتواسکولکس های کیست هیداتید در شرایط برون تنی

هیداتیدوزیس یکی از مهمترین بیماری های انگلی مشترک انسان و دام می باشد. داروهای مختلفی جهت درمان این بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به عوارض جانبی درمان های دارویی کنونی، تلاشها جهت دست یابی به داروهای جایگزین موثر و کم عارضه تر ادامه دارد. در مطالعه حاضر اثر کورکومین به عنوان ماده موثره گیاه زردچوبه بر روی پروتواسکولکس های کیست هیداتید در شرایط برون تنی انجام گرفت. به منظور انجام این تحقیق کبدهای گوسفندی آلوده به کیست هیداتید از کشتارگاه صنعتی شهر مشهد  تهیه شد، پروتواسکولکس های درون کیست جمع آوری گردید و درصدزنده مانی (Viability) آنها توسط رنگ حیاتی ایوزین (% 1/0) بررسی شد. جهت انجام مطالعه غلظت های مختلف کورکومین (40، 80، 160 و320 میکرو مول) در کنار گروه کنترل مثبت (ساولون) و کنترل منفی (نرمال سالین) در مدت زمان های 30، 60، 120، 240 و 480 دقیقه بر روی پروتواسکولکس هایی با درصد زنده مانی 90% در گرمخانه 37 درجه سانتی گراد اثر داده شدند. سپس رنگ آمیزی حیاتی انجام و توسط دوربین مجهز به نرم افزار Tcapture عکس برداری انجام گردید، در نهایت درصد زنده و مرده بودن پروتواسکولکس ها محاسبه گردید. تمام آزمایشات 4 مرتبه تکرار گردید. اثر کشندگی غلظت های 160و 320 میکرومول کورکومین در زمان یک ساعت پس از مواجهه در مقایسه با گروه کنترل منفی معنی دار بود. لذا کورکومین در شکل مورد استفاده فقط در دوزهای بالا اثر پروتواسکولکس کشی از خود نشان داد. هر چند ممکن است در تحقیقات آینده با انجام تغییراتی در شکل کورکومین یا همراه کردن آن با موادی که سبب افزایش قدرت نفوذ و جذب آن شود بتوان اثرات ضد پروتواسکولکس آن را افزایش داد.