روش های کنترل کننده سندرم پای بی قرار در بیماران دیابتی: مطالعه مروری دامنه ای

سندرم پای بی قرار یک اختال حسی- حرکتی است که با تمایل به حرکت دادن پاها آشکار می شود و معمولا با احساس ناخوشایند در پاها همراه است. مطالعات نشان دادند که بیماران دیابتی بیشتر از جمعیت عمومی در معرض خطر ابتلا به سندرم پاهای بی قرار هستند. بنابراین مطالعه مروری با هدف تعیین روش های کنترل سندرم پای بی قرار در بیماران مبتلا به دیابت طراحی شد.

این مطالعه از نوع مروری دامنه ای و جستجو در متون موجود در پایگاه های اطلاعاتی انگلیسی و فارسی شاملPubMed Magiran , SID ,Clinical key ,Web of science, Google scholars، و موتور جستجوگر Google scholar و سامانه نوپا انجام شده است. در جستجوی منابع انگلیسی زبان، کلیدواژه های Restless leg syndrome و Diabetes و در جستجو منابع فارسی، کلیدواژه های سندرم پای بی قرار و دیابت مربوط به سال های 2015 تا 2020 استفاده گردید. برای انتخاب مقالات و بررسی کیفیت مقالات از چک لیست پریزما استفاده شد.

عوامل کنترل کننده سندرم پای بی قرار در بیماران مبتلا به دیابت، در دو دسته کنترل دارویی و کنترل غیر دارویی قرار گرفت. دسته کنترل دارویی شامل داروهای آگونیست های دوپامینرژیک و لیگاندهای آلفا - 2دلتا، اپیوییدها و مکمل های آهن و داروهایی که در مدیریت RLS و عوارض مربوط به دیابت استفاده می شود شامل: بروموکریپتین،کلونیدین و گاباپنتین است. دسته کنترل غیر دارویی شامل توصیه های تغییر رژیم غذایی، مدیریت استرس، ماساژ، سرما و گرما درمانی، وان های گرداب، روش های آرام سازی، یوگا، رایحه درمانی و اصاح سبک زندگی، فیزیوتراپی و تکنیک های تحریک مغناطیسی یا الکتریکی، تمرینات ورزشی و دستگاه های فشرده سازی پنوماتیک مورد توجه بیماران و پزشکان است.

طبق مرور مطالعات انجام شده، مشخص شد، برخی روش های دارویی و غیر دارویی که در این مطالعه به آن ها پرداخته شده است در کنترل سندرم پای بی قرار در بیماران دیابتی موثر است، لذا شناخت و درک این روش ها به توانمندسازی کادر درمان و بیمار برای دستیابی سطح بالاتری از کنترل، کمک شایانی می نماید.