بایسته های تعیین نرخ سود فنی بیمه های عمر و سرمایه گذاری در ایران

سازوکار تعیین نرخ سود فنی و نحوه نظارت بر آن یکی از مسایل و چالش های صنعت بیمه زندگی بوده است که هم برای شرکت های بیمه و هم برای نهاد ناظر حایز اهمیت است. لذا هدف این پژوهش، شناسایی تمامی موارد بااهمیتی است که بایستی در تعیین نرخ سود فنی یا مدل بندی آن مدنظر قرار گیرند. روش تحقیق، اسنادی و مبتنی بر پرسشنامه است. نتایج مطالعه نشان می دهد که استفاده از مدل-های سری زمانی، اصلی ترین روش تعیین نرخ سود فنی در شرکت های بیمه بوده ولی در برخی موارد از مدل های ساختاری نیز استفاده شده است. اما در ایران، اشاره ای به استفاده از مدل های سری زمانی برای تعیین نرخ سود فنی نشده و عموم خبرگان، از مدل های ساختاری با لحاظ نمودن متغیرهای اقتصادی شامل تورم، نرخ سود بانکی، نرخ ارز و طلا (به ترتیب اهمیت) برای تعیین نرخ سود فنی حمایت می-کنند. در حوزه نظارت نیز اگرچه الگوهای مختلفی وجود دارد، اما استفاده از نرخ بهره اوراق بدهی بلندمدت با بالاترین درجه اعتبار، وجه مشترک تمام کشورها برای تعیین سقف نرخ سود فنی بوده است. به نظر می رسد وزن دهی بالای خبرگان به متغیرهای تورم، نرخ ارز و طلا در ایران، از نوسانات شدید ارزش پول ملی ناشی می شود که وجه تمایز ایران با سایر کشورهای مورد مطالعه است. نتایج تحقیق می تواند به دقت بیشتر در محاسبات نرخ سود فنی کمک نماید که به نوبه خود، رقابت پذیری محصولات بیمه عمر و سرمایه گذاری و پتانسیل واسطه گری مالی توسط شرکت های بیمه زندگی را ارتقا می دهد.