اثبات سرشت قدسی انسان بر اساس دیدگاه علامه طباطبایی (ره) در هبوط حضرت آدم (ع)

از جمله مبانی مهم انسان شناختی، مسیله خیر، شر یا خنثی بودن انسان است. علامه طباطبایی (ره) با اعتقاد به فطرت، حب ذات، شوق به کمال و فرار از نقص، میل ذاتی انسان به خوبی ها را تحلیل کرده است. اما این مقاله قصد دارد از روشی نوین این نظریه را بررسی کند. نقطه عزیمت این روش ابتکاری، تحلیل علامه از جریان خلقت و هبوط حضرت آدم (ع) است. علامه حقایقی چون خلافت، نفخ روح، سجده فرشتگان، تعلیم اسماء، سکونت در بهشت و هبوط را نه منحصر به حضرت آدم (ع)، بلکه ناظر به ساختار وجودی نوع انسان می داند. بر همین اساس ابتدا دیدگاه علامه طباطبایی (ره) در چگونگی هبوط حضرت آدم (ع) تحلیل شده و در ادامه دلالت های این تحلیل انسان شناختی بر نیک سرشتی انسان تبیین شده است. روش تحقیق این مقاله توصیفی تحلیلی است.