طراحی مقیاس خودکارآمدی رفتارهای پیشگیری کننده از کووید 19

با توجه به اهمیت خودکارآمدی جهت سازگاری با بیماری کووید 19 در دراز مدت و توانایی محافظت افراد از خود در مقابله با این بیماری مطالعه حاضر با هدف طراحی مقیاس خودکارامدی در رفتارهای پیشگیری کننده از کووید 19 اجرا گردیده است.

این مطالعه مقطعی در سال 1401 -1400 با روش نمونه گیری تصادفی بر روی 292 نفر از مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی درمانی شهر اراک انجام شد. روایی صوری به صورت کیفی و کمی مورد بررسی قرار گرفت و نسبت و شاخص روایی محتوای ابزار، با قضاوت کیفی یک پانل 10 نفره خبرگان محاسبه گردید، سپس پایایی با تعیین همسانی درونی (ضریب آلفای کرونباخ) ، روایی محتوا با نظر متخصصین و روایی سازه با تحلیل عامل اکتشافی بررسی و مورد تایید قرار گرفت.

تعداد 173 نفر (%59/2) مرد و میانگین(انحراف معیار) سن (12/8) 37/6 سال و بیشترین گروه سنی 59-41 ساله بودند. تعداد 163 نفر (%3/48) سابقه ابتلا به کووید را داشتند. میانگین شاخص روایی محتوا (CVI) 0/94 و نسبت روایی محتوا (CVR) 0/89 بود. میانگین ضرایب آلفای کرونباخ محاسبه شده برابر با 0/89 و ضریب همبستگی درون گروهی (ICC) 86/0 بود. روایی سازها در تحلیل عامل اکتشافی ابزار خودکارآمدی در 10 آیتم دو عاملی که 66/8 درصد واریانس خودکارآمدی کووید19 را تبیین کرد.

نتایج این مطالعه شواهد مناسبی در خصوص ابزار مناسب پایا و روا بر اساس اعتبارسنجی فرهنگی جهت خودکارامدی رفتارهای پیشگیری از کووید-19 در جامعه ایرانی را فراهم نمود.