نقش تجارب آسیب زای دوران کودکی، سبک دلبستگی و باورهای فراشناختی در پیش بینی نشانه های اختلال اضطراب بیماری در دانشجویان دانشگاه تبریز: یک مطالعه مقطعی

اختلال اضطراب بیماری یکی از اختلالات شایع روان پزشکی است. با وجود شیوع بالای این اختلال مطالعات کم و ناشناخته های فراوانی درباره آن وجود دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تجارب آسیب زای دوران کودکی، سبک دلبستگی و باورهای شناختی در نشانه های اختلال اضطراب بیماری انجام شده است.

در این پژوهش توصیفی- مقطعی تعداد 395 (71 پسر، 324 دختر) نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز در مقطع کاردانی، کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل شاخص وایتلی برای سنجش اضطراب بیماری، پرسشنامه باورهای فراشناختی، چک لیست تجارب آسیب زای زندگی برای ارزیابی تجارب آسیب زای دوران کودکی و پرسشنامه ی تجارب در روابط نزدیک- فرم تجدیدنظر شده برای ارزیابی دلبستگی استفاده شدند. پس از اخذ مجوزهای لازم و همچنین بررسی معیارهای ورود و خروج، شرکت کنندگان به تکمیل پرسشنامه ها اقدام نمودند.

میانگین سنی پسران 27/2 با انحراف استاندارد 8/54 و میانگین سنی دختران 25/24 با انحراف استاندارد 6/84 بود. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد تجارب آسیب زای دوران کودکی 0/289 (0/01>p)، دلبستگی اضطرابی 0/402 (0/01>p) و باورهای فراشناختی 0/418 (0/01>p) همبستگی مثبت و معنی دار با اضطراب بیماری دارند. نتایج رگرسیون چندگانه به روش هم زمان نشان داد که متغیرهای پژوهش 29 درصد از تغییرات نشانه های اختلال اضطراب بیماری را به طور معنی داری پیش بینی می کنند و تجارب آسیب زای دوران کودکی، دلبستگی اضطرابی و باورهای فراشناختی به ترتیب با ضرایب بتای 0/22، 0/18 و 0/27 قادر هستند تغییرات مربوط به نشانه های اختلال اضطراب بیماری را به صورت معنی داری پیش بینی کنند.

عوامل مختلف بین فردی و فراشناختی می تواند در ایجاد نشانه های اختلال اضطراب بیماری نقش داشته باشد لیکن مطالعات مختلفی نیاز است تا نقش رویکردهای مختلف را در قالب روابط علی-ساختاری بررسی نموده و همچنین مطالعات کارآزمایی جهت تدوین پروتکل های درمانی انجام شود.