تبیین نسبت میان اطلاعات و دیپلماسی در سیاست خارجی مردم سالار؛ با تاکید بر مفهوم دیپلماسی پنهان

‏سازمان‏ های اطلاعاتی به دلیل تخصص و تجربه بالا در پنهان‏کاری، مهمترین کانال برای برقراری دیپلماسی پنهان میان کشورها جهت راهبری و اطمینان‏ خاطر به سیاسیون و دیپلمات ‏های رسمی هستند. هدف از دیپلماسی پنهان ارزیابی کشورها از نیات حقیقی یکدیگر و ایجاد زمینه مناسب برای برقراری روابط دیپلماتیک رسمی و همکاری متقابل در آینده است. درست به همین خاطر است که درک نیات و مقاصد واقعی حریف، به ویژه قابل اعتمادبودن یا نبودن آن، یکی از کاربردهای مهم دیپلماسی پنهان است که به اعتبار ضرورت سنجش قابلیت اعتماد، اطلاعات و دیپلماسی را به هم پیوند ‏می‏دهد؛ بدون اینکه نهاد اطلاعات بخواهد تماما این وظیفه را در انحصار خود قرار دهد. مسیله تحقیق حاضر این است که چه نسبتی میان اطلاعات و دیپلماسی وجود دارد و اینکه چگونه و در چه زمانی دیپلماسی پنهان، همکاری و اعتماد بین رقبا را ارتقا ‏می‏دهد؟ فرضیه این است که اطلاعات و دیپلماسی دارای رابطه دوسویه و متقابل بوده و سازمان‏ ها‏ی اطلاعاتی- امنیتی از طریق دیپلماسی پنهان با هدف کشف نیات و مقاصد واقعی طرف/ طرفین مذاکره، در تعامل با دستگاه دیپلماسی ‏نقش ‏آفرینی می‏کنند. نتیجه اینکه تداوم همکاری پنهان مستلزم تفوق منافع همکاری بلندمدت بر سود افشای اطلاعات است. روش پژوهش به لحاظ نوع تحقیق، توصیفی- تبیینی و به لحاظ روش‏ شناسی تحقیق برمبنای نوع داده ‏ها‏، روش کیفی است. روش گردآوری داده‏ ها‏ نیز کتابخانه ‏ای، اینترنتی، مشاهدات عینی و مطالعات میدانی است.