مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با و بدون خودشفقت گری توجه آگاهانه بر واکنش های هیجانی زنان با اضطراب کرونای دارای دلبستگی ناایمن به همسر

افراد با آسیب های روانشناختی از جمله اضطراب کرونا در روابط بین فردی تنش زا، بیش از پیش با کاهش سطح تحمل پریشانی، اضطراب را تجربه کنند. لذا هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با و بدون خودشفقت گری توجه آگاهانه بر واکنش های هیجانی زنان با اضطراب کرونای دارای دلبستگی ناایمن به همسر با یک دوره پیگیری دو ماهه بود.

این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1400 بر ر روی 48 نفر معلم زن دوره دوم متوسطه شهر زاهدان  انجام شد. زنان با اضطراب کرونای دارای دلبستگی ناایمن به همسر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی بین سه گروه مداخله ی 1 (16نفر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد)، مداخله ی 2 (16 نفر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با خودشفقت گری توجه آگاهانه) و گروه گواه (16 نفر) تقسیم شدند. از مقیاس اضطراب کرونا ویروس، پرسشنامه مقیاس های رابطه، مقیاس افسردگی، اضطراب ، استرس   (SSAD-21) و مقیاس واکنش عاطفی پرت - فرم کوتاه استفاده شد و داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه 26 تحلیل شد.

نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با خودشفقت گری توجه آگاهانه در مقایسه با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه گواه موجب کاهش افسردگی و اضطراب و استرس  شده است (05/0 <p) و اثرات آن در مرحله پیگیری تداوم داشته است (05/0 <p). درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش افسردگی و اضطراب و استرس موثر نبوده است (05/0 <P). درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با و بدون خودشفقت گری توجه آگاهانه در مقایسه با گروه گواه موجب کاهش واکنش های عاطفی منفی شده است (05/0<p) بین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با  و بدون خودشفقت گری توجه آگاهانه در کاهش واکنش های عاطفی تفاوت معنادار وجود ندارد (05/0<p). تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با  خودشفقت گری توجه آگاهانه برعکس درمان پذیرش و تعهد در کاهش واکنش های عاطفی در مرحله پیگیری تداوم داشته است (05/0 <p).

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد توام با خودشفقت گری توجه آگاهانه به عنوان یک مداخله پایدار در جهت بهبود واکنش های هیجانی می تواند در مراکز بهداشتی و درمانی در زنان با اضطراب کرونای دارای دلبستگی ناایمن به همسر به کار برده شود.