بررسی راهکارهای توسعه شایسته سالاری در سازمان ها و نقش آن در ارتقاء سلامت اجتماعی

شایسته سالاری، آرزوی دیرینه ای است که همپای خلقت انسان با فطرت خداجوی او عجین شده است. هر انسانی در ناخودآگاه و فطرت پاک خود تمایل دارد همواره شایسته باشد، با شایستگان در ارتباط باشد و در جامعه ای با حاکمیت شایسته زندگی کند. به طور کلی، کارایی هر سازمان به نحوه مدیریت و کاربرد صحیح منابع انسانی آن وابسته است و سازمانی موفق است که با استفاده از مدیران مجرب، توان دستیابی به اهداف خود را داشته باشد. انتصاب افراد شایسته در جایگاه های مناسب با توانایی، تجارب و قابلیت های آنها فرایندی است که در قالب نظام شایسته سالاری بررسی می شود. مدیران برای موفقیت در دریای طوفان خیز تحولات محیطی به شایستگی های خاص مدیریی نیازمند هستند. این شایستگی ها با کسب دانش و معلومات حرفه ای حاصل نمی شود؛ بلکه این امر به توسعه همه جانبه در ابعاد مهارت های شخصیتی و حرفه ای و تحول در نگرش و رفتار مدیران در سازمان ها نیاز دارد. استقرار نظام شایسته سالاری، نتایج و فواید بی شماری دارد؛ تقویت حس رقابت جویی، فرهنگ سازی تکریم کارشناسان و کارکنان برجسته و خلاق، الگوسازی از کارشناسان موفق، پرورش کارشناسان خلاق و نوآور و بسترسازی و ایجاد انگیزه برای ظهور این گونه افراد، اصلاح فرهنگ نابسامان سازمانی، تقویت همبستگی سازمانی، ایجاد و تقویت تعهد شغلی و سازمانی، تقویت اعتماد به نفس در کارکنان، غنی سازی سرمایه های انسانی دستگاه. روش تحقیق این مقاله، روش توصیفی تحلیلی با فن کتابخانه ای می باشد.