اثربخشی شناخت درمانی مذهب محور مبتنی بر آموزه های اسلامی بر عدم تحمل بلاتکلیفی و باورهای مثبت نگرانی در مادران دارای کودک اتیسم

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثربخشی شناخت درمانی مذهب محور مبتنی بر آموزه های اسلامی بر عدم تحمل بلاتکلیفی و باورهای مثبت نگرانی در مادران دارای کودک اتیسم بود.

پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران دارای کودک اتیسم شهر گنبد در سال 1400 بود که از این بین به روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر انتخاب و به شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (20نفر) و کنترل (20 نفر) کاربندی شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت شناخت درمانی مذهب محور مبتنی بر آموزه های اسلامی قرار گرفتند، اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. ابزار گردآوری داده ها شامل مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی فریستون و همکاران (1994) و باورهای مثبت نگرانی هولوکا و همکاران (2000) بود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری و در نرم-افزار  SPSSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

تحلیل داده ها نشان داد که شناخت درمانی مذهب محور مبتنی بر آموزه های اسلامی بر کاهش عدم تحمل بلاتکلیفی و باورهای مثبت نگرانی در مادران دارای کودک اتیسم موثر است (001/0>P).

نظر به نتایج حاصله، شناخت درمانی مذهب محور مبتنی بر آموزه های اسلامی می تواند جهت کاهش عدم تحمل بلاتکلیفی و باورهای مثبت نگرانی مادران دارای کودک اتیسم استفاده شود.