نقش تاب آوری و بازداری هیجانی در بهباشی روانی نوجوانان دختر بی سرپرست

بی سرپرستی همواره اثرات روانی و تربیتی منفی بر نوجوانان داشته است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش تاب آوری و بازداری هیجانی در بهباشی روانی نوجوانان دختر بی‏سرپرست شهر تهران انجام شد.

روش پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی نوجوانان دختر بی‏سرپرست شهر تهران تحت پوشش سازمان بهزیستی در سال 1401-1400 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس 300 نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه های تاب آوری کونور و دیویدسون (2003)، بازداری هیجانی راجر و نشوور (1987) و بهباشی روانشناختی ریف (1989) بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با نرم افزار SPSS نسخه 24 صورت گرفت.

نتایج نشان داد رابطه بین تاب آوری با بهباشی روانشناختی (48/0=r) مثبت و معنادار هست، اما رابطه بین بازداری هیجانی با بهباشی روانشناختی (69/0- =r) منفی و معنادار بود (05/0>P) و متغیرهای پیش بین درمجموع 67 درصد از واریانس بهباشی روان شناختی را تبیین می کنند.

نتایج پژوهش اهمیت نقش تاب آوری و بازداری هیجانی را در ارتقای بهباشی روانی نوجوانان دختر بی‏سرپرست نشان می دهد.