پیش بینی بخشش براساس تنظیم هیجانی و تمایزیافتگی خود در زنان شاغل

پژوهش حاضر به منظور پیش بینی بخشش براساس تنظیم هیجانی و تمایزیافتگی خود انجام شد.

روش تحقیق این پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان شاغل شهر تهران که از میان آنها 210 نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از مقیاس بخشش (گذشت) هارتلند (HFS)، مقیاس تنظیم هیجانی، و پرسشنامه تمایزیافتگی خود (DSI) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد.

نتایج حاکی از آن بود که بین مولفه های تمایزیافتگی خود با بخشش رابطه معنی داری وجود دارد (01/0>p). همچنین بین تنظیم هیجان و بخشش رابطه معنادار وجود دارد (01/0>p). نتایج تحلیل رگرسیونی در سطح (01/0>p) نشان داد مولفه های تمایزیافتگی قادر به پیش بینی 52 درصد از و مولفه های تنظیم هیجان  قادر به پیش بینی 37 درصد از تغییرات متغیر ملاک یعنی بخشش می باشند.

بخشش بر اساس تنظیم هیجانی و تمایزیافتگی خود قابل پیش بینی است.