بررسی ارزش بالینی شاخص های غیرتهاجمی در پیشگویی فیبروز کبدی پیشرفته در کودکان مبتلا به هپاتیت خودایمن

بیوپسی معیار استاندارد تشخیص فیبروز کبدی است، اما به دلیل تهاجمی بودن، خطر عوارض و خطاهای نمونه گیری، به طور گسترده برای پایش فیبروز کبد استفاده نمی شود. این مطالعه با هدف ارزیابی اهمیت بالینی چندین شاخص غیرتهاجمی در تشخیص بیماری و در پیش بینی فیبروز پیشرفته کبد درکودکان مبتلا به هپاتیت خودایمن(AIH) انجام شد.

در این مطالعه مقطعی آینده نگر، برای 40 کودک مبتلا به AIH، شمارش کامل خون و آزمایش های عملکرد کبد انجام شد و شاخص های مشتق از آن ها محاسبه شد. تمامی بیماران مبتلا به AIH بر اساس بیوپسی کبد به دو گروه فاقد فیبروز/فیبروز خفیف و فیبروز متوسط/شدید (فیبروز پیشرفته) تقسیم شدند.

در بیماران مبتلا به AIH میزان شاخص نسبت آسپارتات آمینوترانسفراز به پلاکت (APRI) و شاخص فیبروز بر اساس چهار فاکتور (FIB-4)، افزایش معنی دار (0/001P<) و میزان شاخص نسبت نوتروفیل به لنفوسیت (NLR)، کاهش معنی دار (0/041P=) در مقایسه با افراد سالم داشت. در بیماران مبتلا به فیبروز پیشرفته، میزان بیلی روبین مستقیم (DBIL) و APRI به طور قابل توجه بیش تر و میزان آلبومین به طور قابل توجه کم تر در مقایسه با گروه فاقد فیبروز/فیبروز خفیف بود. تجزیه و تحلیل سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد گیرنده (AUC) نشان داد که FIB-4 و APRI برای تشخیص بیماری AIH در کودکان و DBIL و APRI برای تشخیص فیبروز پیشرفته کبدی در کودکان مبتلا به AIH دارای ارزش بالینی هستند.

APRI می تواند به عنوان شاخص مرجع برای تشخیص بیماری AIH در کودکان و نیز پایش فیبروز کبدی در کودکان مبتلا به AIH مورد استفاده قرار گیرد.