ارتباط سلامت عمومی با سوءرفتار در سالمندان

سوء رفتار یکی از چالش های مطرح در حیطه مراقبت از سالمندان است که می تواند زمینه ساز ایجاد اختلال در سلامت عمومی سالمندان باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط سلامت عمومی با سوءرفتار در سالمندان مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهرستان ساری در سال 1400 انجام شد.

این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی بود که بر روی 347 سالمند به صورت خوشه ای و تصادفی انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ (GHQ-28) و پرسشنامه سوءرفتار با سالمند در خانواده بود. پس از گردآوری اطلاعات به روش مصاحبه، داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 22 با استفاده از آزمون های آمار توصیفی، تی مستقل، تحلیل واریانس، رگرسیون خطی چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.

در این مطالعه میانگین سنی سالمندان 8/62±72/86 سال و 53/9 درصد از شرکت کنندگان مرد بودند. بیش ترین و کم ترین شیوع سوءرفتار به ترتیب مربوط به زیر مقیاس غفلت عاطفی(72/9 درصد) و طرد شدگی(9/8 درصد) بود. 57/3 درصد از سالمندان از وضعیت سلامت عمومی نامطلوبی برخوردار بودند. نتایج همبستگی بین ابعاد متغیرهای سلامت عمومی و سوءرفتار نشان داد که در اکثر روابط به جز غفلت مراقبتی با زیرمقیاس های سلامت جسمانی (0/105P=)، اضطراب و بی خوابی(0/707P=)، عملکرد اجتماعی(0/211P=) و هم چنین سو ء رفتار مالی با زیرمقیاس سلامت جسمانی(0/156P=)، ارتباط آماری معناداری وجود داشت.

باتوجه به میزان بالای سوءرفتار در سالمندان و هم چنین تاثیر سوء آن بر سلامت عمومی، وجود برنامه هایی جهت افزایش آگاهی و آموزش به سالمندان و هم چنین انجام اقدامات پیشگیرانه ضروری به نظر می رسد.