مقایسه نسبتهای آتروژنیک با استفاده از پاراکسوناز 1 و HDL-C برای تشخیص شدت بیماری عروق کرونر در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 با نفروپاتی

براساس مطالعات جدید، HDL-C بیومارکر مناسبی برای تشخیص بیماری های قلبی عروقی نیست. مطالعه حاضر جهت بررسی جایگزین کردن فعالیت آنزیم پاراکسوناز 1 (PON1) به جای HDL-C جهت افزایش قدرت تشخیص بیماری عروق کرونر (CAD) در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 (T2D) با نفروپاتی، طراحی شد.

مطالعه مقطعی حاضر بر روی 48 بیمار T2D که تحت آنژیوگرافی قرار گرفتند، انجام شد. بیماران براساس نتایج آنژیوگرافی به دو گروه CAD و non-CAD تقسیم شدند. فعالیت آنزیم PON1 با اندازه گیری سرعت اولیه هیدرولیز سوبسترا (فنیل استات) از طریق روش اسپکتروفتومتری در طول موج 270 نانومتر  سنجش شد. برای مطالعه قدرت تشخیص بیومارکرهای مورد مطالعه از آزمون ROC (Receiver operating characteristic) استفاده شد.

نتایج آزمون ROC نشان داد که قدرت تشخیصی بیومارکرهای مورد مطالعه با جایگزین کردن PON1 به جای HDL-C افزایش پیدا می کند. LDL-C/PON1 (0/048P=، 0/72AUC=) و log (TG/PON1) (0/005P=، 0/81AUC=) در مقایسه با LDL-C/HDL-C (0/276P=، 0/56AUC=) و log (TG/HDL-C) (0/038P=، 0/67AUC=)  در تشخیص ریسک CAD قدرت پیش بینی کنندگی بالاتری داشتند.

نسبتهای LDL-C/PON1 و log (TG/PON1) در مقایسه با LDL-C/HDL-C و log (TG/HDL-C) قدرت پیش بینی CAD را در بیماران T2D با نفروپاتی افزایش می دهند. یافته های مطالعه حاضر از تلاش ها برای استفاده از عملکرد HDL بجای غلظت های HDL-C برای تشخیص CAD حمایت می کنند.