شناسایی عوامل مرتبط با بقای بیماران مبتلا به لوسمی با استفاده از اسپلاین های جریمه شده و مقایسه آن با مدل خطرات متناسب کاکس

سرطان خون یکی از بیماری های شایع و کشنده است، که از جمله مهم ترین مشکلات بهداشتی و سلامت در جامعه می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی بقای بیماران مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد(ALL) و لوسمی میلوبلاستیک حاد(AML) با استفاده از مدل اسپلاین های جریمه شده و مقایسه آن با مدل خطرات متناسب کاکس است.

در این مطالعه کوهورت گذشته نگر، از اطلاعات بیماران مبتلا به لوسمی حاد مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی تهران استفاده شد. بیماران طی سال های 1390 تا 1393 وارد مطالعه شدند و تا سال 95 مورد پیگیری قرار گرفتند. اطلاعات بیماران به صورت سرشماری، توسط یک چک لیست محقق ساخته از پرونده های آن ها جمع آوری گردید و آخرین وضعیت بیماران با تماس تلفنی تکمیل شد. بررسی بقای پنج ساله بیماران با روش ناپارامتری کاپلان مایر و تعیین عوامل خطر در زیرگروه ها با استفاده از مدل نیمه پارامتری کاکس انجام شد. پس از آن برازش مدل رگرسیونی اسپلاین جریمه شده با نرم افزار R نسخه 4/2/2 انجام شد.

میانگین سنی بیماران 16/01±36/29 سال بود و 36/7 درصد از بیماران مرد بودند. 50 درصد بیماران فوت شده و 12/7 درصد عود داشتند. 34/7 درصد از بیماران دارای لوسمی لنفوبلاستیک حاد و 63/3 درصد مبتلا به  لوسمی میلوبلاستیک حاد بودند. بقای پنج ساله بیماران مبتلا به ALL و AML به ترتیب 18 و 29 درصد بود. سن بیماران، تعداد گلبول های سفید، پلاکت و هموگلوبین خون با بقای بیماران ارتباط معنی داری داشت(0/05>P).

سن ابتلا به لوسمی در کشور ایران پایین است و با توجه به اهمیت سن در بقای بیماران مبتلا به آن، تشخیص و اقدام به درمان زود هنگام این بیماری می تواند در بهبود بقای این بیماران نقش به سزایی داشته باشد.