رابطه درک از بیماری و سبک های مقابله ای با استرس درک شده در بیماران مبتلا به سرطان گوارشی در شهر ساری

از آن جا که تشخیص و درمان سرطان به مثابه یک عامل استرس زا می باشد، استرس ادراک شده و نگرانی های طول دوره درمان قادر است بر سیر بهبودی بیماران مبتلا به سرطان دستگاه گوارشی موثر واقع شود. از این رو هدف از مطالعه حاضر بررسی رابطه بین درک از بیماری و سبک های مقابله ای با استرس ادراک شده در بیماران مبتلا به سرطان گوارشی می باشد.

این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی در سال 1401 بر روی 110 بیمار مبتلا به سرطان دستگاه گوارش در بیمارستان امام خمینی ساری، ایران انجام شد. بیماران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه کوتاه درک بیماری، پرسشنامه سبک های مقابله ای بیلینگز و موس و پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن برای جمع آوری داده ها استفاده شد. در نهایت داده ها توسط آمار توصیفی و آزمون های کای دو، تی مستقل، ضریب همبستگی پیرسون و ANOVA تحلیل شدند.

نتایج مطالعه نشان داد، اغلب مشارکت کنندگان زن(50/9 درصد)، با سطح درآمد متوسط (59/1 درصد)، ساکن شهر (91/8 درصد)، مبتلا به سرطان کولون (40/9 درصد) و حین درمان (90/0 درصد) بودند. اغلب مشارکت کنندگان سطح استرس درک شده بالا (57/3 درصد)، درک از بیماری متوسط (71/8 درصد) و سبک های مقابله ای متوسط (71/8 درصد) گزارش نمودند. هم چنین ارتباط معکوس بین استرس ادراک شده و درک از بیماری (0/001>P ، 0/604-r=) وجود دارد، اما بین استرس ادراک شده و سبک های مقابله ای (0/064=P ، 0/177-=r) و هم چنین سایر متغیرهای دموگرافیک ارتباط معنی داری وجود ندارد.

با توجه به رابطه معکوس بین درک از بیماری و استرس ادراک شده پیشنهاد می شود، مدیران بهداشتی و درمانی تدابیری در خصوص بهبود درک از بیماری افراد مبتلا به سرطان دستگاه گوارش اتخاذ نمایند.