مقایسه اثربخشی روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال و مبتنی بر پذیرش و تعهد بر روان رنجوری و تکانشگری بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

اختلال شخصیت مرزی یکی از شایع‏ترین اختلالات در روانپزشکی است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر روان رنجوری و تکانشگری افراد مبتلا به شخصیت مرزی انجام پذیرفت.

مواد و روش ‏ها: 

این مطالعه از نوع تجربی، کاربردی، طرح نیمه آزمایشی بود. روش پژوهش از نوع طرح تک آزمودنی A-B-A بودجامعه آماری شامل تمامی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی که به بیمارستان روانپزشکی زارع و کلینیک خانه معنا ساری در اردیبهشت الی خرداد 1399 (32 نفر) مراجعه نمودند، بود. با روش نمونه‏گیری در دسترس (11 نفر) انتخاب و برای روان درمانی تحلیلی معطوف به انتقال (4 نفر)، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (4 نفر)، گروه کنترل (3 نفر)، به روش تصادفی قرعه‏کشی جایگزین شدند. داده ها در پنج مرحله به صورت خط پایه، مرحله میانی، مرحله پیشرفت، مرحله خاتمه درمان و پیگیری، در طول یک سال (در طی صد جلسه)، با استفاده از پرسشنامه پنج عامل شخصیت NEO، پرسشنامه تکانشگری بارات، جمع‏آوری شد. برای تحلیل آماری از روش اندازه‏گیری مکرر و آزمون کروسکال والیس استفاده شد.

درآزمون اندازه‏گیری مکرر تفاوت معناداری بین دو گروه نسبت به گروع کنترل در تکانشگری شناختی دیده شد (0/025=P). درمان معطوف به انتقال در آزمون کروسکال والیس اولاتر شد.

با درنظر گرفتن این مهم که هدف هر دو درمان کاهش علایم نمی‏باشد، نتایج نهایی مطلوبیت درمان معطوف به انتقال را نشان می‏دهد، به علاوه برای تعمیم نتایج به پژوهش‏های بیش‏تر نیازمندیم.