بررسی اثرات آنتی اکسیدانی سیکریتا جمع آوری شده از سلول های بنیادی مزانشیمی چربی بر کشت سلول های غضروفی انسانی C28I2 تحریک شده توسط غلظت بالای گلوکز

استیوآرتریت یک بیماری دژنراتیو مفصلی و شایعترین نوع آرتریت است که سبب درد، ناتوانی و اختلال در عملکرد بیماران می شود. قند خون بالا به واسطه استرس اکسیداتیو و افزایش میزان گونه های فعال اکسیژن و ایجاد واسطه های التهابی برغضروف تاثیر می گذارد. از آنجایی که درمان های دارویی برای استیوآرتریت کوتاه مدت و غیرموثر هستند، نیاز به درمان های جدید جهت درمان استیوآرتریت وجود دارد. استفاده از محلول رویی سلول های بنیادی مزانشیمی یا سیکریتا که حاوی محصولات ترشحی ازقبیل فاکتورهای رشد و سیتوکین ها است به عنوان یک جایگزین مناسب جهت درمان استیوآرتریت درنظر گرفته شود. هدف از این مطالعه اثرات سیکریتا براسترس اکسیداتیو القا شده توسط غلظت بالای گلوکز در کندروسیت های انسانی C28I2 می باشد.

تحقیق حاضر به صورت تجربی از اردیبهشت 1397 تا شهریور 1399 در گروه فارماکولوژی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. اثر سیکریتا و غلظت بالای گلوکز بر میزان بقای سلول های غضروفی C28I2 توسط آزمون WST1 بررسی گردید. سپس تاثیر سیکریتا بر بیان mRNA، کاتالاز (CAT)، سوپراکسید دیسموتاز I (SOD1) و گلوتاتیون اس ترانسفرازها I (GSTP1) در گروه های درمانی و غیردرمانی مقایسه شدند.

پیش درمانی کندروسیت های انسانی C28I2 با سیکریتا سبب افزایش بیان ژن های CAT، SOD1 و GSTP1 در سلول های مجاورت داده شده با غلظت گلوکز بالا نسبت به گروه درمان نشده می شود.

سیکریتا می تواند در سلول های غضروفی تحریک شده توسط غلظت بالای گلوکز، استرس اکسیداتیو را ازطریق افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی کاهش دهد و چون استرس اکسیداتیو از مکانیسم های اصلی آسیب غضروف می باشند، سیکریتا می تواند در جلوگیری از پیشرفت استیوآرتریت مفید باشد.