تاثیر کپسول کورکومین بر کیفیت زندگی و علایم سندروم روده تحریک پذیر در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) اراک-کارآزمایی بالینی دوسوکور

ارتقا سطح کیفیت زندگی بیماران، هدف اصلی مداخلات درمانی در بیماری های مزمن است که یکی از راه های حصول این امر در برخی موارد، کاستن از شدت علایم بیماری است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر کپسول کورکومین بر کیفیت زندگی و علایم سندروم روده تحریک پذیر برروی بیماران مبتلابه سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) اراک صورت گرفت.

این مطالعه کارآزمایی بالینی برروی 60 بیمار مبتلابه سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) اراک از فروردین تا شهریور 1398 با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس و مقیاس شدت علایم خارج روده و ابزار Whoqol_Bref انجام شد. بیماران به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. کپسول کورکومین در کپسول اول و در کپسول دوم دارونما دو بار در روز پس از ناهار و شام به مدت چهار هفته استفاده شد. همه بیماران در ابتدای مطالعه، هفته چهارم و سه ماه بعد، از نظر کیفیت زندگی، شدت علایم و فراوانی و عوارض احتمالی موردبررسی قرار گرفتند.

اختلاف معناداری در کیفیت زندگی بین دو گروه کورکومین و دارونما پس از انجام مداخله یافت نشد (05/0>p). درخصوص میزان و شدت علایم سندرم روده تحریک پذیر اختلاف معناداری پس از مداخله در گروه کورکومین و دارنما به دست آمد (05/0<p).

نتایج این مطالعه به طورکلی نشان داد که در مقایسه بین کورکومین و دارونما در بهبودی علایم بالینی بیماران تفاوت معناداری وجود دارد، ولی کیفیت زندگی بیماران در دو گروه کورکومین و دارونما پس از مداخله تغییر معناداری نداشته است.