نقش وسایل حفاظت کننده رکتوم در پرتودرمانی پس از جراحی پروستاتکتومی رادیکال: یک مقاله مروری

پرتودرمانی کمکی یا نجات دهنده می تواند عود بیوشیمیایی پس از جراحی پروستاتکتومی رادیکال را کنترل کند و خطر ابتلا به متاستازهای دوردست را کاهش دهد. افزایش دوز پرتودرمانی پس از جراحی پروستاتکتومی رادیکال می تواند منجر به بهبود بقا بدون عود بیوشیمایی شود. در دهه های اخیر، علیرغم پیشرفت های ایجاده شده در پرتودرمانی، به علت نزدیکی آناتومیکی پروستات یا بستر پروستات با رکتوم، سمیت و عوارض رکتومی ناشی از پرتودرمانی مهمترین فاکتور محدودکننده افزایش دوز می باشند. از این رو، چندین وسایل حفاظت کننده رکتومی شامل بالون های داخل رکتومی، مواد جداکننده پروستات از رکتوم همانند هیدروژل SpaceOAR و پروب دور کننده رکتوم برای افزایش فاصله بین پروستات و رکتوم ساخته شده اند تا دوز دریافتی رکتوم و عوارض رکتوم را کاهش دهند. در دهه ی اخیر مطالعات متعددی این وسایل را در پرتودرمانی پس از جراحی پروستاتکتومی رادیکال بکار گرفتند. بنابراین هدف از این مطالعه مروری غیرنظامند ارزیابی اثر وسایل حفاظت کننده رکتومی بر پارامترهای دوزحجم رکتوم و آنوس، عوارض رکتومی ناشی از پرتودرمانی و همچنین حرکت بستر پروستات در پرتودرمانی پس از جراحی پروستاتکتومی رادیکال می باشد. نتایج نشان می دهد که اگرچه بالون های داخل رکتومی می توانند منجر به پایداری در موقعیت حجم هدف شوند، اما دوز دریافتی رکتوم، به ویژه قسمت قدامی رکتوم را کاهش نمی دهند. پروب دورکننده رکتوم و هیدروژل SpaceOAR می توانند دوز دریافتی رکتوم را کاهش دهند اما مطالعات بیشتری برای بررسی کارآیی این وسایل در کاهش عوارض رکتومی ناشی از پرتودرمانی پس از پروستاتکتومی رادیکال لازم می باشد.