موفقیت داکریوپلاستی با بالون و استنت گذاری همزمان در اینتوباسیون های ناموفق انسداد مادرزادی مجرای اشکی و اندیکاسیون های آن

انسداد مادرزادی مجرای اشکی یکی از شایعترین بیماری های اربیت در کودکان است و درمان موارد مقاوم همیشه چالش برانگیز بوده است. هدف این مطالعه بررسی اثربخشی داکریوپلاستی با بالون و استنت گذاری در انسداد پایدار مجرای اشکی مادرزادی پس از اینتوباسیون قبلی ناموفق مجرای اشکی می باشد.

این مطالعه، یک مطالعه مداخله ای از دی 1393 تا دی 1396 بر روی 16 سیستم اشکی از 11 بیمار (پنج پسر و شش دختر) با انسداد مادرزادی مجرای اشکی و سابقه پروبینگ و استنت گذاری ناموفق در بیمارستان فارابی تهران (وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران) بود. کودکانی که به بیمارستان ما مراجعه کرده بودند و پیش تر توسط جراح دیگری تحت پروبینگ با یا بدون استنت گذاری قرارگرفته بودند، ابتدا تحت پروبینگ مجدد و استنت گذاری مجدد با تیوب کرافورد قرار گرفتند. آندوسکوپی سیستم نازولاکریمال در موارد مشکوک به عبور کاذب استنت یا در صورت وجود سابقه ای که نشان دهنده پاتولوژی بینی باشد، انجام شد. لوله مونوکا کرافورد پس از دو ماه برداشته شد. داکریوپلاستی با بالون با اینتوباسیون به عنوان سومین جراحی در مواردی که پس از سه تا شش ماه به پروبینگ و استنت گذاری پاسخ ندادند، انجام شد. موفقیت پس از شش ماه با استفاده از تست ناپدید شدن رنگ فلورسین (FDDT) و همچنین رفع علایم بیماران ارزیابی شد.

سن بیماران 01/35±67 ماه (محدوده 121-26) بود. محل تنگی کانالیکول در بیماران ما در کانالیکول مشترک یا با فاصله mm 3-2 از کانالیکول مشترک بود. پس از شش ماه، جراحی در 13 سیستم اشکی (25/81%) با موفقیت انجام شد. یک بیمار که انسداد مادرزادی مجرای اشکی و سندرم داون داشت و دو بیمار دیگر به داکریوپلاستی با بالون و استنت گذاری پاسخ ندادند و متعاقبا تحت داکریوسیستورینوستومی (DCR) قرار گرفتند.

داکریوپلاستی با بالون همراه با لوله گذاری مونوکرافورد می تواند به عنوان یک روش درمانی موفق در بیماران مبتلا به انسداد مادرزادی مجرای اشکی (CNLDO) با سابقه پروبینگ و استنت گذاری ناموفق پیش از برنامه ریزی برای داکریوسیستورینوستومی (DCR) در نظرگرفته شود.