تاثیر نوع پوشش بیوپلیمری بر خصوصیات پاداکسندگی عصاره مریم گلی نانوریزپوشانی شده جهت افزایش پایداری روغن آفتابگردان در شرایط دمایی تسریع شده

روغن آفتابگردان یکی از مهم ترین روغن های گیاهی و با ارزش تغذیه ای بالا است که متاسفانه به دلیل غیر اشباعیت به اکسایش حساس می باشد. در این پژوهش عصاره برگ مریم گلی با استفاه از فراصوت حمام و حلال اتانول:آب (70:30) در دمای 35 درجه سانتیگراد و به مدت 30 دقیقه در KHz35 عصاره گیری شد. میزان ترکیبات فنولی عصاره 12/31 میلی گرم گالیک اسید بر گرم بود. فعالیت پاداکسندگی غلظت های 50، 100، 200 و 250 ppmاز عصاره برگ مریم گلی از طریق روش بیرنگ شدن بتاکاروتن/لینولییک اسید و پایداری اکسایشی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد با افزایش غلظت عصاره فعالیت پاداکسندگی و پایداری اکسایشی افزایش یافت. عصاره برگ گیاه مریم گلی (250 ppm) برای ریزپوشانی در دیواره صمغ دانه قدومه شهری/ایزوله پروتیینی آب پنیر با نسبت های 1:0، 1:1 و 0:1 مورد استفاده قرار گرفت. اندازه ذرات نانوکپسول بین 4/217 و 0/270 نانومتر متغیر بود و نانوکپسول تهیه شده از قدومه شهری بزرگ ترین اندازه و نانوکپسول تهیه شده از پوشش صمغ و ایزوله پروتیینی کوچک ترین اندازه را داشتند. به منظور تشدید فرآیند اکسایش، روغن آفتابگردان بدون پاداکسنده،  روغن های حاوی عصاره آزاد، ریزپوشانی شده و TBHQدر آون در دمای 60  درجه سانتیگراد به مدت 24 روز قرار گرفت. اندیس پراکسید، پارا آنیزیدین و توتوکس  نمونه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد اکسیداسیون روغن در نمونه های حاوی عصاره ریزپوشانی شده برگ گیاه مریم گلی کمتر از نمونه شاهد، نمونه حاوی عصاره آزاد و TBHQاست. به طوریکه در پایان روز 24 دوره نگهداری مقدار اندیس پراکسید، پاراآنیزیدین و توتوکس در نمونه های روغن حاوی عصاره نانوریزپوشانی شده کمتر از روغن حاوی پاداکسنده سنتزی TBHQو عصاره آزاد بود. همچنین در بین دیواره های استفاده شده برای ریزپوشانی عصاره مریم گلی، دیواره ترکیبی از جنس صمغ قدومه شهری و ایزوله پروتیینی آب پنیر بهترین پوشش برای ریزپوشانی عصاره به منظور افزایش عمر ماندگاری روغن آفتابگردان می باشد.