مقایسه اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری و گروه درمانی هیجان مدار بر کاهش علائم بیماری پسوریازیس، پریشانی روان شناختی و ادراک از تصویر بدن

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری و گروه درمانی هیجان مدار بر کاهش علایم بیماری پسوریازیس، پریشانی روان شناختی و ادراک از تصویر بدن انجام شد.

روش اجرا: 

این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیمارانی بود که در بهار 1401 با مراجعه به متخصصان درماتولوژی شهر مشهد تشخیص پسوریازیس دریافت کردند. 45 بیمار پسوریازیس به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی در دو گروه آزمایش (درمان شناختی رفتاری و هیجان مدار) و کنترل (گروه های 15نفره) جایگزین شدند. گروه های آزمایش 8 جلسه، هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان قرار گرفتند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پیش از آغاز و پس از پایان جلسات درمان، بیماران مقیاس پریشانی روان شناختی، پرسش نامه نگرانی از تصویر بدنی و پرسش نامه علایم جسمانی با شاخص شدت و سطح پسوریازیس را کامل کردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس یک‎ متغیری تجزیه ‎و تحلیل شد.

نتایج نشان داد گروه درمانی شناختی رفتاری و گروه درمانی هیجان مدار در کاهش پریشانی روان شناختی (01/0>P، 06/21= (41 و 1)F)، بهبود ادراک از تصویر بدن (01/0>P، 65/33= (41 و 1)F) و کاهش شدت علایم پسوریازیس (01/0>P، 67/12= (41 و 1)F) اثربخش هستند. هم چنین گروه درمانی شناختی رفتاری، روش موثرتری برای کاهش پریشانی روان شناختی و بهبود ادراک از تصویر بدن (01/0>P) است؛ اما بین اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری و گروه درمانی هیجان مدار در کاهش علایم پسوریازیس مبتلایان تفاوت معناداری وجود ندارد (05/0<P).

درمان شناختی رفتاری و درمان هیجان مدار می توانند در کنترل علایم بیماری پسوریازیس نقش کلیدی و موثری ایفا کنند.