بررسی تاثیر موضعی پروبیوتیک ها بر بهبود زخم ها

درمان بیماری های مزمن مانند زخم پای دیابتی (DFU) به دلیل احتمال افزایش عفونت و تاخیر در بهبود زخم، چالش برانگیز است. پیچیدگی درمان موجود، اثرات نامطلوب و مقاومت میکروبی بر نیاز به یک رویکرد جایگزین برای مدیریت DFU تاکید دارد. شواهد فزاینده مرتبط با کاربرد پروبیوتیک در بیماری های مختلف، شایستگی استفاده از آن را در بهبود زخم و عفونت نشان می دهد. سویه های مختلف پروبیوتیک، کارایی خود را در عفونت های مختلف مانند عفونت های روده، عفونت های دهان و عفونت های دستگاه تناسلی نشان داده اند. مطالعات بالینی توانایی پروبیوتیک ها را برای بهبود زخم معده نشان داده اند. مکانیسم اساسی اثرات درمانی پروبیوتیک ها شامل تعدیل ایمنی موضعی و سیستمیک است. این مقاله بر این فرضیه تمرکز دارد که کاربرد های موضعی فرمولاسیون حاوی پروبیوتیک ها ممکن است برای درمان زخم پای دیابتی موثر باشد.