ارائه مدل توسعه دیپلماسی از طریق ورزش

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدل توسعه دیپلماسی از طریق ورزش انجام گرفت.

روش پژوهش:

 روش شناسی پژوهش از نوع کیفی و نظریه داده بنیاد با استفاده از رویکرد اشتراوس و کوربین بود. جامعه آماری پژوهش مشتمل بر روسای فدراسیون های المپیکی، سیاستمداران و صاحب نظران و خبرگان علمی که در امور بین الملل فعالیت داشته اند، بود و نمونه گیری تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. برای تعیین نمونه های این پژوهش از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و 19 نفر به عنوان مصاحبه شونده در نظر گرفته شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختاریافته استفاده شد. مقوله ها، مفاهیم و گویه ها برای شرایط علی، عوامل زمینه ای، عوامل مداخله گر، راهبردها و پیامدها در نرم افزار MAXQDA استخراج شد.

297 گزاره مفهومی اولیه با 13 مقوله و 73 مفهوم در قالب پارادایمی در چهار حوزه کارکرد ورزش، عوامل مدیریتی، سیاست خارجی و ساختار ورزش بوده است.

کارکرد ورزش (شامل کارکرد سیاسی ورزش، کارکرد اقتصادی ورزش، کارکرد اجتماعی ورزش و توسعه روابط بین الملل)، عوامل مدیریتی (شامل آموزش و تربیت نیروی انسانی، مدیریت دانش و عامل رسانه و روابط بین الملل)، سیاست خارجی (شامل ورزش و سیاست خارجی و عامل سیاست خارجی و ورزش) و آخرین حوزه مربوط به ساختار ورزش (شامل کرسی های بین المللی، سیاستگذاری و برنامه ریزی، ساختار سازمان های ورزشی و عامل جایگاه ورزش کشور در جهان) قابل تقسیم هستند. همچنین روابط بین مقوله های شکل گرفته در داده ها نشان داد که الگوی به دست آمده با شکل اصلی الگوی پارادایمی اشتراوس و کوربین تطابق دارد.