اثر بخشی آموزش والدگری امید محور بر خودکارآمدی والدینی مادران کودکان پیش دبستانی

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش والدگری امید محور بر خودکارآمدی والدینی مادران کودکان پیش دبستانی انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی به همراه پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه  آزمایشی و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران کودکان پیش دبستانی شهر اصفهان در سال 1398 بود. نمونه آماری پژوهش شامل 30 نفر از مادران بوده که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده عبارتند از مقیاس خودکارآمدی مادران برکلی (نسخه دوم، 2005). شرکت کنندگان هر دو گروه پرسشنامه را در سه مرحله تکمیل کردند.  جلسات آموزش والدگری امید محور طی 10 جلسه 90 دقیقه ای برای آزمودنی های گروه آزمایش ارایه گردید . داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم افزار SPSS تحلیل شدند. نتایج حاصل حاکی از تاثیر آموزش والدگری امید محور بر افزایش خودکارآمدی والدینی و مولفه های پذیرش فرزند، ارزیابی مثبت فرزند، مسیولیت پذیری و خود مدیریتی مادران کودکان پیش دبستانی در مرحله پس آزمون و پایداری این تاثیر در مرحله پیگیری بود (05/0<p). این پژوهش می تواند جهت روانشناسان و مشاوران حوزه والدگری و نیز انتخاب نوع مداخله برای آموزش والدین مفید باشد.