اثربخشی آموزش رویکرد هیجان مدار به شیوه گروهی بر افسردگی و بهزیستی اجتماعی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی

هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش رویکرد هیجان مدار به شیوه گروهی بر افسردگی و بهزیستی اجتماعی زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی بود. روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری  پژوهش «کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه هفده شهر تهران با مشکل اختلال در بهزیستی اجتماعی و افسردگی ناشی از خیانت همسر» در سال 1397 بود. نمونه مورد مطالعه شامل 20 نفر  در دو گروه 10 نفری (آزمایش و کنترل) بود. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگی (Beck, 1961) و پرسشنامه بهزیستی اجتماعی (Keys, 1998) بود. سپس افرادی که در گروه آزمایش قرار داشتند طی 10 جلسه طبق پروتکل رویکرد هیجان مدار (Ranjbar, 2014) تحت آموزش قرار گرفتند. پس از پایان آموزش ها، هر دو گروه دوباره ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس و بوسیله نر م افزار SPSS تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان دادند که آموزش رویکرد هیجان مدار به طور معناداری موجب کاهش افسردگی (00/0=p) و افزایش بهزیستی اجتماعی (00/0 =p) زنان آسیب دیده از خیانت زناشویی شد.  توصیف هیجانات اولیه و ثانویه و توجه به هیجانات، دلایلی بود که موجب کاهش هیجانات منفی و اصلاح روابط تنش زا می شد.