مدل ساختاری از روابط بین هویت تحصیلی و عملکرد تحصیلی با میانجی گری راهبردهای یادگیری خودتنظیم و باورهای انگیزشی در دانش آموزان دختر متوسطه ی دوم

پژوهش حاضر با هدف مدل یابی رابطه ی ساختاری هویت تحصیلی و عملکرد تحصیلی با میانجی گری راهبردهای یادگیری خودتنظیم و باورهای انگیزشی در دانش آموزان انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- همبستگی است. جامعه ی آماری این پژوهش را دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ی دوم نواحی چهارگانه ی آموزش و پرورش شهر قم به تعداد 21940 نفر که در سال تحصیلی 2018-19 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل داد. روش نمونه گیری در پژوهش حاضر، نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای است. بدین صورت که ابتدا چهار ناحیه ی آموزش و پرورش شهر قم را چهار خوشه در نظر گرفته سپس از هر ناحیه یک مدرسه و از هر مدرسه سه کلاس انتخاب شد. در نهایت، حجم نمونه ی این پژوهش بر اساس جدول کرجسی، مورگان و کهن و با توجه به حجم جامعه شامل 378 نفر از دانش آموزان بود. در این پژوهش از ابزار پرسش نامه (پرسش نامه ی منزلت های هویت تحصیلی (Was & Isaacson, 2008) و پرسش نامه ی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (Pintrich & Degroot, 1990) که به روش 5 گزینه ای لیکرت طراحی شده است) جهت جمع آوری داده های مربوط به متغیرهای هویت تحصیلی، راهبردهای یادگیری خودتنظیم و باورهای انگیزشی استفاده شد و در مورد متغیر عملکرد تحصیلی میانگین نمرات نیم سال دوم دانش آموزان به کار گرفته شد. کلیه ی تحلیل های آماری با روش مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزیی (Structural equation modeling with partial least squares approach) انجام گرفته است. یافته ها بیان گر تاثیر مثبت و معنادار هویت تحصیلی بر عملکرد تحصیلی به صورت مستقیم است. از سوی دیگر تاثیر هویت تحصیلی بر عملکرد تحصیلی به صورت غیر مستقیم و با میانجی گری راهبردهای یادگیری خودتنظیم و باورهای انگیزشی نیز مثبت و معنادار است.