مقایسه طرحواره های آسیب زای اولیه در زنان مبتلا به اختلالات شخصیت و زنان عادی

این پژوهش با هدف مقایسه طرحواره های آسیب زای اولیه در زنان مبتلا به اختلالات شخصیت و زنان عادی شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل دو گروه؛ زنان مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی، نمایشی، وسواسی، وابسته و اجتنابی و زنان بهنجار در سال 1398 بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری غیراحتمالی هدفمند استفاده شد، به این صورت که 60 نفر از زنان 20 تا 40 ساله مبتلا به اختلالات شخصیت مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان و 60 نفر از افراد سالم صورت هدفمند انتخاب و پرسشنامه های پژوهش پاسخ دادند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه طرحواره های آسیب زای اولیه (Young, 1998) بود. داده ها به روش تحلیل واریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین طرحواره های آسیب زای اولیه در بین زنان مبتلا به اختلالات شخصیت مرزی، نمایشی، وسواسی، وابسته و اجتنابی با زنان عادی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0>P). بدین صورت که افراد مبتلا به اختلالات شخصیت نسبت به افراد عادی، دارای نمرات بالاتر در مولفه های بریدگی و طرد، خودمختاری و عملکرد مختل، دیگرجهت مندی، بازداری و گوش به زنگی بیش از حد و محدودیت های مختل بودند. بر اساس این نتایج، لازم است که به فرایندهای روان شناختی، اجتماعی، هیجانی و خانوادگی افراد مبتلا به اختلال شخصیت توجه و با بکارگیری روش های مداخله ای مناسب همچون طرحواره درمانی، به سلامت روان شناختی آنان کمک شود.