بررسی و تحلیل کارکرد رنگ در شعر پایداری افغانستان براساس نظریه ماکس لوشر؛ مطالعه موردی اشعار خلیل الله خلیلی

ادبیات فارسی معاصر افغانستان، متاثر از عوامل اجتماعی و فرهنگی انقلاب مشروطه و سپس کودتای هفتم ثور (7اردیبهشت)، متحول و زمینه ساز شکل گیری جریان های متفاوت شعری شد که هریک شعر را برمبنای اندیشه های آرمان گرایانه خویش تفسیر می کردند. شاعران این جریان های شعری از رنگ ها نیز، به عنوان ابزاری برای بیان اهداف سیاسی و اجتماعی خود، بهره برده اند؛ به ویژه شاعران جریان پایداری، از سرآمدترین جریان های شعر معاصر افغانستان، در بیان افکار خود، از طیف های مختلف رنگ ها استفاده کرده اند. رنگ ها، به سبب نقش مهمشان در بازتاب شخصیت عاطفی و معنوی افراد، در علم روان شناسی مدرن نیز موردتوجه قرار گرفته اند. یکی از آزمون هایی که براساس کیفیت کاربرد رنگ ها می تواند وضعیت روحی و روانی هنرمند را بازگو کند، نظریه روان شناسی رنگ ماکس لوشر است. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام گرفته و اهمیت آن در این است که مطالعه روشمند شعر پایداری افغانستان می تواند ما را با لایه های پنهان و نحوه تفکر شاعران این جریان آشنا سازد.بررسی موردی کارکرد هشت رنگ کاربردی لوشر در اشعار خلیل الله خلیلی، طلایه دار شعر مقاومت و پایداری افغانستان، نشان می دهد کاربرد وافر رنگ سرخ و سیاه در وضعیت نخست نشان دهنده گرایش شاعر به مفهوم قیام و مبارزه علیه  استبداد و نابسامانی های اجتماعی است؛ همچنین بسامد رنگ سبز و آبی در وضعیت دوم، که حاکی از وضع واقعی است، تمایل و امید شاعر به زندگی بهتر، پایان تجاوز و ایجاد تحول عمیق در جامعه را نشان می دهد.